• Rreth Nesh
  • Kontakt
  • Albanian
  • English
Sunday, January 29, 2023
Memorie.al
No Result
View All Result
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari Historik
  • Të Ndryshme
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari Historik
  • Të Ndryshme
No Result
View All Result
Memorie.al
No Result
View All Result
Home Dossier

“Përse e kujtoj edhe sot me mjaft respekt, mësuesin e letërsisë, Shefqetin, që edhe pse ishte anëtar partie, me mua ‘armikun e popullit’, ai…”?! / Refleksionet e ish-të dënuarit politik

Dëshmitë e rralla: “Në Baldushk, rrinim edhe nga tre ditë pa ngrënë, por motra, pastruese te një lokal në ‘Brrakë’, mblidhte mbeturinat e…”! /Kujtimet e Ylli Tabakut, që vuajti 27 vite burg
“Poshtërimi dhe tortura ishin kënaqësitë më të mëdha që ndjenin toger Hakiu, aspirant Syrjai, kapterët Selfo, Tomi, Ismaili, etj., ndaj të internuarve në Tepelenë…”! / Dëshmitë dhimbshme të Eugjen Merlikës
“Poshtërimi dhe tortura ishin kënaqësitë më të mëdha që ndjenin toger Hakiu, aspirant Syrjai, kapterët Selfo, Tomi, Ismaili, etj., ndaj të internuarve në Tepelenë…”! / Dëshmitë dhimbshme të Eugjen Merlikës
Dëshmitë e rralla: “Historia tragjike e nanave shkodrane; Zade Muka, Pertefe Mulleti, Hava Repishtit e Luçije Kurti, të cilat…”/ Rrëfimi i Fatbardha Mulleti Saraçi
“Inskenimet e kryepolicit, Veli Kondi, në kampin e internimit në Lushnje, ku ai i detyronte kosovarët që të…”/ Dëshmitë e rralla të Nazmi Berishës, që vuajti 20 vite burg
“Do internojmë nga Tirana 272 familje me të cilët…”/ Relacioni ‘tepër sekret’ i Manush Myftiut në ‘66-ën për elementët e deklasuar
“Përse e kujtoj edhe sot me mjaft respekt, mësuesin e letërsisë, Shefqetin, që edhe pse ishte anëtar partie, me mua ‘armikun e popullit’, ai…”?! / Refleksionet e ish-të dënuarit politik
“Përse e kujtoj edhe sot me mjaft respekt, mësuesin e letërsisë, Shefqetin, që edhe pse ishte anëtar partie, me mua ‘armikun e popullit’, ai…”?! / Refleksionet e ish-të dënuarit politik
0
Shares
2.7k
VIEWS

Nga Eugjen Merlika

                                                             NË VEND TË NJË TUFE ME LULE

                                                                 (Kujtimit të një mësuesi)

 

Gjithashtu mund të lexoni

Dokumenti sekret: “Pasi bashkëpunëtori ynë ‘Aparati’, do ta vejë në gjumë me ilaç, do i marrim çelsat e banesës dhe…”/ Zbulohet plani i Sigurimit, ku mjekët e Fierit, do të sëmurnin Sejfulla Malëshovën

“Jovan Haxhi – Vasiljeviç, u ankua se shqiptarët, kishin filluar të kërkonin pavarësinë dhe po ua mohonin serbëve të drejtën për…”/ Libri i ri i gazetarit, studiuesit dhe diplomatit të njohur

“Edhe kur kryet të na e mbulojnë thinjat

Ndër mend do të sjellim nji emën nderues,

Emën të dashun porsi fëminija,

Emnin e thjeshtë por të madh, mësues”

                 Llazar Siliqi

 

Memorie.al / I kam kujtuar shpesh gjatë jetës sime këto vargje të ngulitura herët, në fillimet e moshës para rinore, kur konceptet mbillen si fara në nji farishte pjellore, mbijnë e vazhdojnë të rriten me kalimin e kohës. Sa më shumë i largohem asaj periudhe, sa më shumë rrjedhin vitet, aq më tepër ata vargje mbeten të freskëta në kujtesën, tashmë të lodhur, nga pesha e viteve e nga bombardimi i pamëshirshëm i botës së larmishme që na rrethon.

Në gjithë kuadrin e zymtë të fëmijërisë e rinisë sime, të kaluara në kampet e vdekjes e t’internimit, në atë morí figurash njerëzore, me të cilat, dashje pa dashje, lidheshin episodet e përditshme të të qenurit, figura të ndryshme, shumica e të cilave vazhdon të projektojë në kujtesë diktaturën, në mënyrë të pavetëdijshme veçohen ato të mësuesve.

Ndoshta n’atë realitet të zymtë e t’errët, kur ballafaqimi me botën ishte një vazhdimësi sinjalesh armiqësore që, çdo ditë, më kujtonin vargun madhor të Dantes: “… Lini çdo shpresë….”, ndër të pakët njerëz, në të cilët nuk shihja egërsinë e sistemit, ishin mësuesit.

Për vetë thelbin e misionit të tyre, ata së  bashku me mjekët ishin më pak të prirur për të pasqyruar fytyrën e përbindshme të regjimit. Si të tillë ata mbetën në kujtesë edhe pse ka kaluar më shumë se gjysëm shekulli që u ndava nga bangat e shkollës.

Shumë prej tyre në vite kanë mbyllur sytë. Shkëputja e gjatë ka bërë që shpesh lajmi i humbjes së tyre më ka ardhur me shumë vonesë dhe keqardhja ka mbetur thellë në zemër e mendime, pa u trupëzuar në një ngushëllim për familjet e tyre. Por më datën 14 shkurt një thirrje nga Shqipëria më lajmëroi se ish-mësuesi im, z. Shefqet Karaj, kishte ndërruar jetë në apartamentin e tij modest e të vjetër, në qytetin e Durrësit.

Diçka më sëmboi në shpirt n’atë çast dhe dhimbja, thellë në vete, më solli para sysh takimin e fundit me të, në tetorin e shkuar, kur ai më paralajmëroi, me qetësi e stoicizëm, fundin e afërt të tij. Sëmundja e gjatë e kishte lodhur fizikisht, kurse gjendja e vështirë ekonomike familjare peshonte mbi humorin e tij të rënduar nga vitet. Por mendimi ishte i kthjellët, bindjet e konsideratat të sinqerta, të brejtura e të ndryshuara, në një pjesë të tyre, nga ndërrimi i kohëve.

Duke biseduar me të më vinte në mëndje figura e një djaloshi të hijshëm rreth 25 – vjeçar, që kisha njohur në të largëtin vit 1956, një fytyrë e qeshur e optimiste për jetën. Ishte mësuesi im i letërsisë, në klasën e parë të të parit gjimnaz të rrethit të Lushnjës. Ishte me origjinë nga Peza. Ishte rritur pa prindër sepse, fatkeqësisht, prindërit ishin vrarë gjatë luftës.

Fëmijëria e rinia e parë kishin rrjedhur konvikteve ku ngrohtësinë prindërore e kishte zëvendësuar propaganda e partisë që synonte, krahas marrjes në mbrojtje dhe shkollimit, t’i edukonte me frymën e saj, si modelet e zgjedhur të “njeriut të ri“. Me diplomën e Institutit dyvjeçar të Shkodrës në xhep, mësuesi erdhi në Lushnjë, qendra m’e madhe e kampeve t’internimit në Shqipërinë e viteve të komunizmit.

Mësuesi i ri u bë anëtar partie, madje thuhej se ishte dhe oficer i Sigurimit të Shtetit, nuk di akoma sa ishte e vërtetë. Nuk dua të hyj në këtë vështrim të jetës, që mund të ketë patur dritë – hijet e tij, por mund të them me bindje se mësuesi djalosh, në marrëdhëniet mësues – nxënës, me mua dhe shokët e mi, t’ashtuquajtur “armiq të klasës”, mbeti thjesht një mësues i mirë, duke marrë përsipër edhe barrën e prindit apo vëllait të madh, të këshilltarit apo shokut.

Ai ishte një i ri, të cilit i pëlqenin librat, e tërhiqte arti i madh, e shikonte botën me syrin e idealistit. Si mësues pati një meritë të madhe profesionale: nxënësve të tij u rrënjosi dëshirën për dije, pasionin për librat, u mbolli farën e vlerësimit të tyre e të kulturës në përgjithësi, futi tek ta konceptin e “ambicies fisnike”, siç e quante ai dëshirën për të treguar konkretisht, vlerat vetjake në studim e nxënie.

Ende, mbas më shumë se një gjysëm shekulli, un ruaj ndonjë fletore të referateve dhe analizë – komenteve, që çdo fund jave ne do të mbushnim mbas leximit të detyrueshëm të një libri. Ishte një përvojë për të cilën, ish nxënësit e tij, i janë ende mirënjohës, mbasi i bëri të dashuronin librin e t’a vlerësonin atë me kokën e tyre. Qe një metodë pune që zbatohej në vitin e parë të gjimnazit e të cilën nuk e kam gjetur n’asnjë shkollë tjetër brenda e jashtë Shqipërisë…!

Jam takuar me mësues Shefqetin mbas gati dyzet vitesh, kur Shqipëria kishte ndërruar sistem e, jetët tona kishin përshkuar hullí krejt të ndryshme nga njëra tjetra. Ai kishte patur karrierën e tij shtetërore, gjithnjë në fushën e arsimit, ndërsa un kreva “universitetet e mija”, në fushat dhe objektet e ndërtimit të Myzeqesë, për të përfunduar në kampin famëkeq të Spaçit, apo dhjetë vitet e fundit si i internuar në Grabian të Lushnjës.

Botëkuptimet nuk ishin të njëjta, por konsiderata dhe respekti i ndërsjellët kishin mbetur ato të viteve të shkollës, mbasi për ne vlerat njerëzore ishin shumë më të çmuara se bindjet politike. Na bashkonte një përfundim i hidhur, ai i zhgënjimit nga Shqipëria e ditëve tona.

Në këtë përfundim ne arrinim duke u nisur nga pika të ndryshme, nga këndvështrime jo të njëjta, por të dy ishim të ndërgjegjshëm se Shqipëria “demokratike”, me të gjitha të metat e saj, ishte më e mirë se paraardhësja e saj “socialiste” e se përparimi, me të gjithë mangësitë e shanset e humbura, ishte një fakt i vërtetë.

Ndërmjet nesh u ringjall ajo ngrohtësi njerëzore e më shumë se pesëdhjetë viteve të shkuara, kur ai mësues i ri, i rritur jetim, shihte tek një fëmijë 12 vjeçar, jo vetëm nxënësin e tij të zgjedhur, përsa i përkiste rezultateve të studimit, por edhe një gjysmë jetimi, që nga mosha dyvjeçare, nuk shihte babanë se ishte në burg e, për vite nuk kish parë as nënën mbas telave me gjemba të kampeve të punës së detyruar.

Jetimi e kuptonte se ai dhe të tjerë si ai kishin nevojë për një përkëdhelje, për një buzëqeshje, për një inkurajim, për një vështrim miqësor. Ai m’i dhuroi këto kur un kisha më shumë nevojë.

Sot, kur ai nuk është më fizikisht në këtë jetë dua që, nëpërmjet këtyre rreshtave të thjeshtë, të botuara në gazetën që ai lexonte çdo ditë, t’a kujtoj me shumë respekt e dashamirësi, duke i shprehur këto ndjenja të mijat, që besoj se përkojnë edhe me ato të bashkënxënësve të mi, edhe familjarëve të tij si një formë, sado të vogël, ngushëllimi e keqardhje, pjesëmarrjeje të sinqertë në dhimbjen e tyre.

Ju qoftë i lehtë dheu i tokës mëmë, profesor, i asaj toke që ju, në idealizmin entuziast të profesionit tuaj na mësuat t’a duam shumë e t’i shërbejmë me të gjitha forcat tona për t’a përmirësuar vazhdimisht e për t’i zbukuruar imazhin.

Kujtimi juaj do të na shoqërojë gjithmonë, si ai i një njeriu të dashur, të cilit i urojmë të prehet i qetë në botën e amshimit, në paqen e përjetshme. Memorie.al                                                                                    

Shkurt 2011

Copyright©“Memorie.al”

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016

ShareTweetPinSendShareSend

Previous Post

“Duke parë dëmet e mëdha që shkaktonte lumi Drin në zona pjellore të Shkodrës, si; Stajkë, Ashtë, Beltojë dhe në gjithë fushën e Trushit e atë të Zadrimës, Rrok Gera, zhvilloi…”/ Historia e panjohur e ministrit të Zogut

Next Post

Letra për Enverin: “Habitem se si diplomati juaj në Paris, bashkëpunon me Adem Butrikën nga Ferizaj, person i dyshimtë që e njohin të gjithë, pasi UDB-ja…”! / Relacioni sekret nga Franca, në ’70- ën

Artikuj të ngjashëm

Dokumenti sekret: “Pasi bashkëpunëtori ynë ‘Aparati’, do ta vejë në gjumë me ilaç, do i marrim çelsat e banesës dhe…”/ Zbulohet plani i Sigurimit, ku mjekët e Fierit, do të sëmurnin Sejfulla Malëshovën
Dossier

Dokumenti sekret: “Pasi bashkëpunëtori ynë ‘Aparati’, do ta vejë në gjumë me ilaç, do i marrim çelsat e banesës dhe…”/ Zbulohet plani i Sigurimit, ku mjekët e Fierit, do të sëmurnin Sejfulla Malëshovën

January 29, 2023
“Jovan Haxhi – Vasiljeviç, u ankua se shqiptarët, kishin filluar të kërkonin pavarësinë dhe po ua mohonin serbëve të drejtën për…”/ Libri i ri i gazetarit, studiuesit dhe diplomatit të njohur
Dossier

“Jovan Haxhi – Vasiljeviç, u ankua se shqiptarët, kishin filluar të kërkonin pavarësinë dhe po ua mohonin serbëve të drejtën për…”/ Libri i ri i gazetarit, studiuesit dhe diplomatit të njohur

January 28, 2023
Memorie.al
Dossier

“Në Tiranë, u dashurova me vajzën e një funksionari të lartë, por s’na lanë, asaj i’a hoqën fëmijën nga barku, ndërsa të atin e…”/ Historia tronditëse e kongolezit që erdhi në ’65-ën në Shqipëri

January 29, 2023
“Ndërsa për Bogdanoviçin, shqiptarët ishin vegla në duart e turqve, për Samarxhiçin, ishin vegla të Selisë së Shenjtë…”/ Kur ideologjia serbe, krijonte imazhin e shqiptarit armik…!
Dossier

“Ndërsa për Bogdanoviçin, shqiptarët ishin vegla në duart e turqve, për Samarxhiçin, ishin vegla të Selisë së Shenjtë…”/ Kur ideologjia serbe, krijonte imazhin e shqiptarit armik…!

January 28, 2023
Memorie.al
Dossier

“Pasi e thirri pas shkollës shefi i Sigurimit, më 18 gusht ’65, ndodhi një aksident automobilistik dhe mësuesja bukuroshe nga Narta…”/ Misteri i vrasjes së vajzës që erdhi nga Italia

January 27, 2023
“Me gjakun e djemëve të tyre në këto luftëra, Toplica dhe Kosanica, paguan shumëfishin e disa dhjetëra milionë dinarëve, që Serbia…”/ Libri i ri i gazetarit, studiuesit dhe diplomatit të njohur
Dossier

“Me gjakun e djemëve të tyre në këto luftëra, Toplica dhe Kosanica, paguan shumëfishin e disa dhjetëra milionë dinarëve, që Serbia…”/ Libri i ri i gazetarit, studiuesit dhe diplomatit të njohur

January 26, 2023
Next Post
Letra për Enverin: “Habitem se si diplomati juaj në Paris, bashkëpunon me Adem Butrikën nga Ferizaj, person i dyshimtë që e njohin të gjithë, pasi UDB-ja…”! / Relacioni sekret nga Franca, në ’70- ën

Letra për Enverin: “Habitem se si diplomati juaj në Paris, bashkëpunon me Adem Butrikën nga Ferizaj, person i dyshimtë që e njohin të gjithë, pasi UDB-ja…”! / Relacioni sekret nga Franca, në ’70- ën

“Historia është versioni i ngjarjeve të kaluara për të cilat njerëzit kanë vendosur të bien dakord”
Napoleon Bonaparti

Publikimi ose shpërndarja e përmbajtjes së artikujve nga burime të tjera është e ndaluar reptësisht pa pëlqimin paraprak me shkrim nga Portali MEMORIE. Për të marrë dhe publikuar materialet e Portalit MEMORIE, dërgoni kërkesën tuaj tek [email protected]
NIPT: L92013011M

Na ndiqni

  • Rreth Nesh
  • Privacy

© Memorie.al 2020 • Ndalohet riprodhimi i paautorizuar i përmbajtjes së kësaj faqeje.

No Result
View All Result
  • Albanian
  • English
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari historik
  • Të Ndryshme
error: Content is protected !!