• Rreth Nesh
  • Kontakt
  • Albanian
  • English
Saturday, July 12, 2025
Memorie.al
No Result
View All Result
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme
No Result
View All Result
Memorie.al
No Result
View All Result
Home Kujtime

“Në Komitetin e Partisë u përpilua një letër e hapur për Enver Hoxhën, ku gjoja Himara dhe gjithë bregdeti, zotoheshin se s’do pranonin më pako nga…”/ Dëshmia nga Franca, e ish-telekronistit të Vlorës

Memorie.al
Memorie.al
Memorie.al
Memorie.al
Memorie.al

Nga Vasil Qesari

Pjesa e njëzetetre

Memorie.al/ Përmbysja e ngrehinës së madhe totalitare në Shqipëri do të linte pas, jo vetëm ndryshimin e sistemit, shoqëruar me plot shpresa, mirazhe e klithma lumturie por, fatkeqësisht, edhe mjaft plagë, drama, viktima, pluhur, mllefe e zhgënjime nga më të ndryshmet. Dhjetë vjet e më tepër pas asaj ngjarje, e cila tronditi thellë shoqërinë, duke përmbysur tërësisht shumë kode, rregulla e koncepte të mëparshme, njerëzit vazhdojnë endé t’i bëjnë vetes pyetje të tilla, si: Ç’kish ndodhur në të vërtetë në shoqërinë shqiptare, gjatë 50 vjetëve të fundit të diktaturës? Si qe e mundur që sistemi arriti të deformonte gjithçka? Përse njerëzit e kishin pranuar atë? Cila qe logjika totalitare e transformimit të shoqërisë e individit? Si qenë konceptuar e funksiononin strukturat e mekanizmave totalitare: propaganda, policia sekrete dhe ushtrimi i ideologjisë së terrorit?  Si ndodhi që ndër mbarë vendet komuniste të Lindjes europiane, Shqipëria të cilësohej përjashtim apo rast i veçantë? Pse Enver Hoxha i qëndroi verbërisht, fanatikisht e gjer në fund besnik Stalinit, duke e kthyer vendin në një burg ku dhuna, frika e spastrimet vazhduan gjer në fund të viteve ’80-të? Pse vendi u izolua çmendurisht, duke i mbyllur njerëzit mes bunkerësh e telash me gjemba? Përse, pra, ndodhën gjithë fenomenet e mësipërme…?!  Libri ‘Post-scriptum për diktaturën’, s’pretendon t’u japë përgjigje definitive pyetjeve të mësipërme, apo kompleksitetit të arsyeve që sollën e mbajtën në fuqi pushtetin totalitar në Shqipëri. As edhe të jetë një afresk i plotë, i thellë e i gjithanshëm i jetës e vuajtjeve që përjetuan njerëzit gjatë atij sistemi.  Autori i tij, ndofta, ka meritën që bashkë me shikimin retrospektiv të periudhës totalitare si dhe zellin e një analisti të pasionuar, është përpjekur të kthejë edhe një herë kokën mbrapa, për të dhenë jo vetëm kujtimet e opinionet e tij personale, por dhe për t’i u rikthyer dhe një herë vizionit të asaj epoke me filozofinë e thjeshtë të ruajtjes së Memories e mbështetjes së Apelit për të mos harruar kurrë maksimën e njohur, se…kadavrës vazhdojnë t’i rriten thonjtë e flokët edhe pas vdekjes! Dhjetë vjet e më shumë pas përmbysjes së madhe, libri në fjalë ka vlera aktuale e shpresojmë të vlerësohet nga lexuesi sepse, siç shprehet edhe një studiues shqiptar…e keqja më e madhe që mund t’i ndodhë një populli, vjen atëherë kur ai nuk arrin të bëjë analizën e së kaluarës së vet. Një popull amnezik është i detyruar të jetë vazhdimisht neuropatik e të përsërisë përvojat e tij të dhembshme…!

                                                        Vijon nga numri i kaluar

Gjithashtu mund të lexoni

“Thoma D., ish shoku i klasës, një dallkauk i ndyrë që bridhte gjithë kohën pas femrave, edhe në Budapest ku u diplomua, tashmë si kryeinxhinier i ‘21 Dhjetorit, erdhi te kamp-burgu jonë e, kur më pa…”/ Kujtimet e Uran Kalakullës

“Kur i dënuari Aqif Selimja, ish-oficer, shkoi te qelia dhe e pyeti Bedri Spahiun, se kush ishte më kriminel, Mehmet Shehu apo Enver Hoxha, Bedriu i tha…”/ Kujtimet e Uran Kalakullës, që vuajti 22 vite burg

HIMARA NE BREG TE DETIT…!

Për të forcuar pushtetin e tij absolut, shtetit totalitar i nevojitej të krijonte jo vetëm individë, grupe a shtresa armike, por kur ia donte nevoja, edhe krahina të tëra. Shembuj klasikë të terrorit, dhunës e përçarjeve të tilla nëpërmjet veprimtarisë së Sigurimit, kanë qenë edhe Mirdita e Himara. E kjo, nuk qe e rastësishme.

Ashtu si banorët trima e të paepur të Veriut, edhe himarjotët në Jugë, kishin një histori të lashtë e plot ngjarje trimërie. Si Mirdita edhe Bregdeti, për shkak të rezistencës e luftës së tyre të pashembullt kundër pushtuesve turq, kishin arritur të njiheshin nga Porta e Lartë si territore të lira, duke ruajtur kështu të pacenuar, pavarësinë, lirinë, pronën e fenë e tyre të krishterë.

Himarjotët, kanë qenë brez pas brezi një popullsi vazhdimisht kryeneçe dhe e pa nenë shtruar ndaj shtypjes, padrejtësisë e arbitraritetit. Kjo, pat bërë që në shpirtin e tyre, Koncepti i Lirisë të ishte i lidhur ngushtë me kundërshtimin e çdo lloj diktati, ngado që t’a kish orgjinë. Por, mospranimi i diktatit e nenë shtrimit, qenë në kundërshtim flagrant me natyrën e shtetit totalitar.

Qe kjo arsyeja pse, Himara, gjatë regjimit komunist, u cilësua vazhdimisht si rebele, e dyshimtë, pro greke etj. Të gjitha këto, s’ishin veçse justifikime për të motivuar dhunën e shtypjen ndaj një krahine, e cila s’e kish aspak për shpirt komunizmin, pronën kolektive, ateizmin, servilizmin e mercenarizmin.

 … Drama e Himarë dhe himarjotëve, nisi mbas zgjedhjeve të dhjetorit 1945, atëherë kur, një pjesë e mirë e popullit të saj, votoi kundër përfaqësuesve të Frontit Demokratik. Pas kësaj, PPSH-së e shpalli atë krahinë, armike. (S’ishte rastësi që i njëjti qëndrim, u mbajt dhe ndaj Mirditës e disa zonave të tjera në veri të vendit). Përçarjen, frikësimin, nenë shtrimin e ndëshkimin e himarjotëve, Partia ia besoi armës së saj besnike, Sigurimit të Shtetit.

Himara, Dhërmiu, Palasa e Qeparoi, qenë ndër fshatrat që e paguan edhe më shtrenjtë rebelimin e tyre. Shpalljet kulakë (për 100 rrënjë ullinj më shumë se të tjerët, a për shkak të një dyqani çikërrimash), arrestimet, proceset gjyqësore e burgosjet nisën në masë. Dhjetëra e dhjetëra familje u internuan në zona të ndryshme të vendit, ndërkohë që populli filloi të jetojë nenë kërcënimin e frikës e represionit.

Operativët, agjentët e bashkëpunëtorët e Sigurimit në Bregdet, u bënë të plotfuqishëm. Mjaftonte një fjalë a dyshim e, kushdo, përfundonte direkt e në qelitë e burgut. Sigurimi u bë zot dhe i kudo ndodhur në mbarë krahinën. Urdhri nga lart qe i prerë dhe i qartë:

“… Godisni pa mëshirë! Shpartalloni kudo e këdo që dyshoni! Përçani familjet e fiset! Fusni mes tyre njerëzit tuaj! Trilloni e sajoni gjithçka, në mënyrë që të tremben jo vetëm burrat e gratë, por edhe kalamajtë në barkun e nenës…”!

Për të gjetur pretekste për sa më shumë presion, spastrime e arrestime, shpesh, ishin vetë operativët e Sigurimit, ata që organizonin e sajonin edhe të ashtuquajturat shkelje të kufirit nga armiqtë e jashtëm. I tillë qe, bie fjala, gjoja, zbarkimi në Gjodhimë të Qeparoit, i një diversanti me mbiemër Aleksi. Mbas zbarkimit, i cili nuk qe veçse lojë e Sigurimit, u arrestuan P. Aleksi e kunati i tij, S. Guma.

Në rrjedhën e viteve, Sigurimi Shtetit arriti të realizojë në Bregdet, atë që s’kishin mundur ta bënin në shekuj hordhitë e pushtuesit turq. Krahina, shihej ngado me sy të keq, ndërsa populli i saj, plëngprishës e filogrek. Lidhur me këtë të fundit, pra me cilësimin grekë të himarjotëve, është luajtur një strategji dhe lojë e ndyrë, për të cilat ia vlen të jepen shkurt vetëm dy shpjegime.

Së pari: ka qenë vetë regjimi totalitar, ai, i cili ka pasë fabrikuar e mbështetur parullat dhe propagandën se, himarjotët ishin pro-grekë.

 Së dyti: lufta dhe përbuzja e tij ndaj himarjotëve, nuk ka qenë veçse shprehje e urrejtjes ndaj kristianizmit, si feja zyrtare e Perëndimit, rrjedhimisht edhe e borgjezisë.

Cilësimet: “të huaj”, “kaurë”, “grekë”, “çibanë në trupin e atdheut”, etj., ishin në interes të regjimit, i cili lipsej të gjente sa më tepër shkaqe, për të motivuar e justifikuar përçarjen, shtypjen e terrorin e ushtruar në krahinë. Politika e PPSH-së, anti-Himarës, ka qenë e qartë, e hapur, konkrete dhe pa ekuivokë. Sipas saj, himarjotët i kishin sytë nga Greqia dhe, qe pikërisht kjo arsyeja, pse ata s’e donin dhe e përbuznin komunizmin.

Kështu, pra, gjatë gjithë ekzistencës së diktaturës, Himara ngeli një problem delikat e tepër specifik për organet e Partisë dhe Sigurimin e Shtetit. Për më keq akoma, krahina, përveç indiferentizmit, ftohtësisë e mos dashjes së regjimit, kish edhe mjaft kontakte me botën e huaj. Tradicionalisht, qysh prej viteve ’20-të e më pas, varfëria e madhe kish shtyrë qindra familje himarjote, të merrnin udhët e kurbetit.

Fillimisht, në vendin e afërt fqinj, Greqinë, e më pas në SHBA-ës, Francë, etj. Në rrjedhën e viteve, një pjesë e vogël ishin kthyer në vendlindje, por megjithatë, matanë, kishin mbetur shumë familje të cilat, pas instalimit të komunizmit në Shqipëri, qenë ndarë përgjithmonë e për gjalli me të afërmit e tyre.

Pasojat e kurbetit qenë tragjike. Shumë nëna, tashmë të plakura e shamizeza, kishin jashtë djemtë e tyre që patën ikur fëmijë e pastaj ishin martuar e qenë bërë me nipër e mbesa. Nga ana tjetër, fëmijët e lenë nga etërit e tyre në bark të nenës, dinin që i kishin baballarët larg, në vende të huaja, por veten e ndjenin jetimë.

(Pikërisht, në atë dramë drithëruese të Bregdetit, e ka zanafillën edhe kënga aq e njohur ‘Vajza e Valëve’, shkruar nga artisti i shquar himarjot, Neço Muka).

Kështu, prezenca e një numri të madh bregasish jashtë, (një pjesë e vogël e të cilëve qenë arratisur nga vendi gjatë e mbas vitit 1944), ishte një problem i mprehtë për organet e diktaturës komuniste të Enver Hoxhës e pasuesit të tij, Ramiz Alisë. Ekzistenca e një emigracioni masiv në vendet armike, konsiderohej rrezik potencial për stabilitetin e suksesin e ndërtimit të socializmit në krahinë.

Ja pse, Sigurimi Shtetit e mbante vazhdimisht “shpatën të mprehur”, për të goditur pa hezitim e mëshirë, mbi këdo ku dyshonte, qoftë edhe pa as më të voglën provë. Por, me gjithë terrorin politik e psikologjik, njerëzit vazhdonin të rrezikonin duke mos i ndërprerë kontaktet me të afërmit e tyre, veçanërisht nëpërmjet shkëmbimit të letrave e marrjes së pakove.

Kërcënimet e vazhdueshme të Sigurimit të Shtetit, si dhe presionet sistematike të organizatave të Partisë e Frontit, s’kishin dhenë asnjëherë rezultatet e dëshiruara. Prandaj, për t’i dhenë fund një herë e përgjithmonë asaj situate tepër të rrezikshme, pak kohë mbas zhvillimit të punimeve të plenumit të IV-të të Komitetit Qendror të PPSH-së (1974), Komiteti i Partisë në Vlorë, inicioi një nismë revolucionare të ndërmarrë, gjoja, nga mbarë populli i Bregdetit – ngjarje e cila u shoqërua me shumë pompë nga propaganda lokale e kombëtare.

 (Me anë të një Letre të Hapur, të ideuar e përpiluar në zyrat e Partisë, populli i Bregdetit zotohej solemnisht para shokut Enver se, do të shkëpuste çdo lidhje me njerëzit e të afërmit jashtë, e se do të refuzonte çdo letër e pako të dërguar prej tyre. Ne s’kemi nevojë për leckat e Perëndimit – shkruhej ndër të tjera në të – Sepse, Partia, na ka siguruar me bollëk gjithë të mirat. Dyqanet e shtetit janë plot me ushqime e veshmbathje. Jeta jonë është e lumtur…!)

Zotimet e asaj iniciative, të imponuar me frikë e kërcënime, u benë të detyruara për çdo fshat. Në mënyrë publike e nëpërmjet mbledhjesh të posaçme, njerëzit shtrëngoheshin të deklaronin se do refuzonin çdo gjë që do t’u vinte nga jashtë. Ndërkohë, ata që do guxonin të shkelnin zotimin e shenjtë të marrë solemnisht para Partisë, do merrnin ndëshkimin e merituar: së pari, nëpërmjet vërejtjeve në organizatat e Frontit Demokratik, e pastaj me mjete të tjera bindëse.

Natyrisht, kush tregohej kokëfortë, kish punë fillimisht, në sektorin politik të Komitetit të Partisë e pastaj në zyrat e Sigurimit, ku këshillohej se do përfundonte në birucë po qe se do pranonte qoftë edhe një letër nga jashtë…!

Klima e panikut që pllakosi mbarë vendin, mbas Plenumit të IV-të, si dhe kërcënimet, presionet e arrestimet, më së fundi dhanë rezultatet që priteshin. Kontrollet e rrepta të korrespodencës, verifikimi i njerëzve që merrnin pako nga jashtë, demaskimi i tyre në qendrat e punës, lagje e Frontin Demokratik, ngjalli një frikë të pa përshkruar.

Sipas një statistike të zyrës së kolipostave në PPT-në e Vlorës, vetëm gjatë vitit 1974, ardhja e letrave nga jashtë kish renë 90 % ndërkohë që, prej qytetarëve të ndryshëm ishin pranuar vetëm 12 pako, ndërsa mbi 160 të tjera ishin kthyer mbrapsht, pra në destinacionet e vendeve të huaja nga ku edhe qenë nisur.

Për të ilustruar këtë gjendje, është për t’u shënuar rasti i qytetarit vlonjat V.A., të cilit me rastin e ditëlindjes së fëmijës së tij, nga një mik i huaj i kish ardhur një paketë postale me një kukull brenda. Personi në fjalë, u shtrëngua ta kthente atë mbrapsht, shoqëruar me një deklaratë refuzimi me shkrim, për shkak të frikës e pasojave.

Po ashtu, për të demaskuar nëpunësin M.Q., në qendrën e tij të punës u zhvilluan urgjent katër seanca mbledhjesh speciale të organizatës bazë të Partisë. Shkaku ish se, vjehrra e tij, kish pranuar të merrte një shami koke të ardhur nga Greqia.

(Shamia e zezë ashtu si vetë jeta e bregasve, qe pjesë e pandarë e kostumit tradicional të grave e plakave fatkeqe himarjote). Memorie.al

                                                         Vijon numrin e ardhshëm

Copyright©“Memorie.al”

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016

ShareTweetPinSendShareSend
Previous Post

“Ja përse Dr. Mark Gjomarku, i biri i Kapidanit t’ Mirditës, s’i la njerzit e tij me e vra Bardhok Bibën, kur ai u doli rastësisht n’pritë dhe...”/ Historia e panjohur e vitit të mbrapshtë, 1946

Next Post

“Në fund të mbledhjes ku po na bënin demaskim publik, u ngrit një punëtor me kominoshe dhe tha; unë kam një propozim, t’i bëjmë shembull këta, t’i djegim...”/ Dëshmitë rrëqethëse të Uran Butkës

Artikuj të ngjashëm

“Prof. Selman Riza më tha në burg, se ai aprovonte plotësisht ideologjinë e veprimtarinë e komunistëve…”/ Dëshmia e rrallë, e Ejëll Çobës
21 Vjet burg komunist

“Thoma D., ish shoku i klasës, një dallkauk i ndyrë që bridhte gjithë kohën pas femrave, edhe në Budapest ku u diplomua, tashmë si kryeinxhinier i ‘21 Dhjetorit, erdhi te kamp-burgu jonë e, kur më pa…”/ Kujtimet e Uran Kalakullës

July 7, 2025
“Kur i dënuari Aqif Selimja, ish-oficer, shkoi te qelia dhe e pyeti Bedri Spahiun, se kush ishte më kriminel, Mehmet Shehu apo Enver Hoxha, Bedriu i tha…”/ Kujtimet e Uran Kalakullës, që vuajti 22 vite burg
21 Vjet burg komunist

“Kur i dënuari Aqif Selimja, ish-oficer, shkoi te qelia dhe e pyeti Bedri Spahiun, se kush ishte më kriminel, Mehmet Shehu apo Enver Hoxha, Bedriu i tha…”/ Kujtimet e Uran Kalakullës, që vuajti 22 vite burg

July 7, 2025
“Kur më erdhi në qeli prokurori Asaf Kondi, unë e pyeta; Si jurist i regjur që duhet të jeni, desha të di prej jush se, a dënohet mendimi, i cilitdo qoftë, ai më tha…”/ Dëshmia e ish-të burgosurit politik, Uran Kalakulla
21 Vjet burg komunist

“Kur më erdhi në qeli prokurori Asaf Kondi, unë e pyeta; Si jurist i regjur që duhet të jeni, desha të di prej jush se, a dënohet mendimi, i cilitdo qoftë, ai më tha…”/ Dëshmia e ish-të burgosurit politik, Uran Kalakulla

July 7, 2025
Memorie.al
21 Vjet burg komunist

“Ndërkohë që kapter Rustemi hyri në qelinë time dhe më komunikoi se më ishte falur jeta, dëgjoja trokitjet e Pjetër Arbnorit nga qelia ngjitur, por unë…”/ Dëshmia e rrallë e Uran Kalakullës  

July 7, 2025
“Tiranasi që i kërkoi komandantit të rrinte më shumë në qeli, pasi…”/ Kujtimet e ish-të dënuarit politik, për historitë e çuditshme në burgjet e Enver Hoxhës
21 Vjet burg komunist

“Gjatë atyre 64 ditëve, që unë me Pjetër Arbnorin, prisnim të na merrnin nga qelia, për të na ekzekutuar, Pjetri ishte shumë i sigurtë, që neve do të na falej jeta, pasi…”/ Dëshmia e rrallë e Uran Kalakullës

July 7, 2025
“I dënuemi me burgim të përjetëshëm, që ban një delikt tjetër, ndëshkohet me një mbyllje vazhduese të re në qelië, për një kohë nga gjashtë muej, deri në…”/  Ç’farë parashikonte Kodi Penal i vitit 1928?
21 Vjet burg komunist

“Kur kryetari i trupit gjykues, Llazi Polena, na komunikoi vendimin, ku unë dhe Pjetër Arbnori, ishim dënuar me vdekje, me pushkatim, menjëherë ndjeva se…”/ Dëshmia e rrallë e Uran Kalakullës

July 7, 2025
Next Post
Memorie.al

“Në fund të mbledhjes ku po na bënin demaskim publik, u ngrit një punëtor me kominoshe dhe tha; unë kam një propozim, t’i bëjmë shembull këta, t’i djegim...”/ Dëshmitë rrëqethëse të Uran Butkës

“Historia është versioni i ngjarjeve të kaluara për të cilat njerëzit kanë vendosur të bien dakord”
Napoleon Bonaparti

Publikimi ose shpërndarja e përmbajtjes së artikujve nga burime të tjera është e ndaluar reptësisht pa pëlqimin paraprak me shkrim nga Portali MEMORIE. Për të marrë dhe publikuar materialet e Portalit MEMORIE, dërgoni kërkesën tuaj tek [email protected]
NIPT: L92013011M

Na ndiqni

  • Rreth Nesh
  • Privacy

© Memorie.al 2024 • Ndalohet riprodhimi i paautorizuar i përmbajtjes së kësaj faqeje.

No Result
View All Result
  • Albanian
  • English
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme