Nga Afrim Imaj
Pjesa e katër
Memorie.al / “Unë, Operativi i Sigurimit i Burgut të Burrelit, që bashkëjetova me ‘armiqtë e popullit”! Megjithatë, do të mundohem që edhe këtë deklaratë; “ta respektoj” në thelbin e saj. Them në thelbin e saj, se format që ka përdorur Sigurimi i Shtetit, si: rrjeti sekret, teknika operative, survejimi, kontrolli postar e të tjera, tashmë kanë dalë në pazar. Në tregimet e mia, do mundohem të jem i saktë. Për të qenë sa më i vërtetë, jam i detyruar të përmend, edhe emra konkretë, por asnjëherë ata që duhet të mbeten sekret. Këto kam vendosur t’i marr me vete në varr. Me mbarimin e Shkollës së Ministrisë së Brendshme, fillova punë me përfytyrimin që na kishin krijuar për “armiqtë e klasës e të atdheut”. Këtë imazh, në praktikë nuk e ndesha ashtu siç na ishte predikuar dhe gradualisht në ndërgjegjen time, filloi të zbehej. Një ndikim të fuqishëm, në ndryshimin e konceptit të krijuar tek unë për armikun e klasës, ka luajtur “bashkëjetesa”, me të dënuarit e burgut të Burrelit, për shumë vite me radhë.
Ishte pasdite kur mbërritëm në Gjirokastër. Sipas porosisë, Avdul Banushin (agjenti që do eliminonte Enver Hoxhën), e sistemova në një nga birucat e Degës së Punëve të Brendshme.
Lajmi për mbërritjen e tij, vuri në lëvizje fisin Banushi, vëllezër, motra e kunetër.
Plot katër ditë e katër netë. U takuan e u çmallën me Avdulin. Rikthimi në Burrel, e trazoi edhe më shumë shpirtërisht. Në orët e vona të mbrëmjes, teksa e lashë në dhomën e tij, në burg, duke e kuptuar se çfarë bluaja në mendje, më tha: -Do të më lësh ca kohë të qetë, sa të mbledh veten…!
-S’ka problem, i thashë. Kur të jesh i gatshëm, më njofto…! Pas tri ditësh, në kutinë postare, gjeta letrën që më dërgonte Avduli. Hapa zarfin me një frymë dhe lexova: “Të pres të vish. Siç e kemi lënë, do fillojmë të bisedojmë vetëm ne të dy, pa praninë e të tjerëve.
Dua të të tregoj si fillim, një problem që përbën një labirint të vërtetë…”! Përgatita zyrën dhe porosita oficerin e rojës ta sillte aty. Mbusha dy gota me raki dhe i trokitëm, duke uruar njëri-tjetrin. Sapo pimë gllënjkën e parë, e mori fjalën Avduli:
– Sot dua të flas për një bazën tonë në hotel “X” në Durrës, ku do të qëndronim pasi të hynim në Shqipëri. Atje do të shkonim, nëpërmjet ndihmës së agjentes së Zbulimit Jugosllav, Abibe C., me banim në qytetin Kavajë. Lidhjet me të do t’i vendosnim nëpërmjet parullës: “Shkëmbi i Kavajës është i minuar” dhe kundër parullës: “Kemi specialist, për çaktivizimin e minave”.
Abibe C., mbante lidhje me agjentin tjetër të Zbulimit Jugosllav, ZH.D., oficer madhor në radhët e ushtrisë, nga i cili merrte informata ushtarake, me interes për jugosllavët. Këto të dhëna, Abibe C., ia dorëzonte oficerit të UDB-së, J.M., në takimet fizike, në çdo tre muaj, që bënin në një fshat të Shishtavecit, në rrethin e Kukësit e ndonjëherë edhe në territorin jugosllav.
Abibe C., është me origjinë nga fshatrat e Kukësit dhe atje ka disa të afërm. Kjo e justifikon vizitën e saj atje. Është rreth 35 vjeç dhe e ndarë nga burri, me shtat mesatar, brune, femër e paraqitshme dhe e mbajtur mirë. Kur u nisa për në Shqipëri, A.H., me origjinë nga Gjakova e, me banim në New York, i cili nuk kishte shumë që kishte ardhur në Amerikë nga Kosova dhe qe afruar me organizatën tonë, më foli për të. A.H. kishte qenë oficer i UDB-së dhe kishte pasur lidhje me Abibe C.,
Ai më dha fotografinë e saj, një javë përpara nisjes dhe kur më arrestuan në kufi, foton, bashkë me disa sende të tjera m’i kapën dhe m’i sekuestruan. Kur më pyetën në hetuesi për fotografitë, thashë se ishin miqtë e mi, në Amerikë. A.H., më tregoi edhe për kanalin që Zbulimi Jugosllav, kishte në Durrës. K.L., me banim në këtë qytet dhe me punë në hotel “X”, mbante lidhjet me UDB-në, nëpërmjet Abibe C.
Kam bindjen se i arratisuri Xhevdet Mustafa, që erdhi diversant në vitin 1982, pas përplasjes me policinë shqiptare, mori drejtimin për në Kavajë, me mendimin për t’u strehuar tek Abibe C…!
AGJENTI NË MINISTRINË E MBROJTJES
Teksa më fliste në mirëbesim, Avduli, ndenji pak dhe pas një farë kohe, më kujtoi se do më tregonte emrat e agjentëve të tjerë, që punonin për zbulimet e huaja. Në takimin tjetër, më tha, do të flas për një oficer madhor, në Ministrinë e Mbrojtjes, që shërben për një agjenci antishqiptare. Një vëlla i tij, është oficer i Ministrisë së Brendshme.
Ai ka emrin e një filozofi të lashtësisë greke. Është i pasionuar pas gjuetisë. Këtë fakt, e mësova në Janinë, në vitin 1974, kur kisha ardhur nga Amerika për të hyrë në Shqipëri. Aty, nëpërmjet shokut tim, Nikolla Plasoti, i arratisur nga Shqipëria, me banim në Prevezë, u njoha me Ilia P., i cili kryente detyrën e sekretarit të një ambasade perëndimore në Tiranë dhe shërbente si zbulues i fshehtë.
Kaq, më tha ato çaste Avduli dhe pasi më kërkoi leje, u largua. Sakaq, unë shkova në zyrën që kisha në Degë dhe fillova të përpunoja informacionin, që kishte të bënte me rrjetin e zbulimit të huaj.
Në mënyrë të përmbledhur, përmenda ato që më tha Avduli për agjentin e zbulimit në Ministrinë e Mbrojtjes dhe sekretarin e ambasadës, Ilia P. Të nesërmen, sapo hyra në burg, shkova në dhomën e Avdulit. Policin e shërbimit, e porosita ta mbyllte derën me shul nga jashtë dhe të vinte aty, vetëm kur ta thërrisja unë.
Filluam bisedën. Kisha planifikuar të rrija gjatë dhe nisa ta pyes. Ai përgjigjej qetë-qetë. Kontrolloja shpesh orën dhe kur vinte momenti që kaseta ishte drejt përfundimit e duhej ndërruar, dilja dhe “shkoja në tualet”.
-Domethënë edhe sekretari i ambasadës, Ilia P., kryen detyra të zbulimit amerikan? – e ndërpreva unë.
-Patjetër. Kam dhe diçka tjetër për I.P. Në vitin 1973, ai ka vënë në shërbim një vajzë, të quajtur Sh., me të cilën ka marrëdhënie intime. Siç më tregoi ai në Janinë, asaj i çoi
dhe një televizor dhuratë. Sh. punon si infermiere në Spitalin Ushtarak dhe nëpërmjet një oficeri, siguron informacione me interes, për Ilia P. Oficeri, sikurse më ka treguar N. Plasoti, është me origjinë nga Jugu…!
– Ilia P.,- vazhdoi Avdyli, kur u takuam në Janinë, foli me N. Plasotin e L. Guvelin edhe për tre persona, nga një qytet jugor i Shqipërisë, që më vonë nga N. Plasoti, mësova se ishin K.K., Q.J., B.A., të cilët vepronin në bashkëpunim, si agjentë të vjetër. Njëri nga këta, ishte funksionar i rëndësishëm. N. Plasoti, më sugjeroi që; kur të hyja në Shqipëri, të përpiqesha t’i takoja, me parullën “Burimin duhet ta duam”.
Tek ata do të gjesh baza të sigurta dhe larg rrezikut. Sepse janë të besuar të pushtetit. Mbeta i befasuar nga kjo e dhënë, jo vetëm se i njihja personalisht personat e mësipërm, por se pikërisht këtë informacion e kisha siguruar edhe më parë nga një burim tjetër i besuar. Isha i sigurt se po ta dërgoja këtë informacion në ministri, ai do të vlerësohej menjëherë. Ata edhe pse ishin të besuar të pushtetit, nuk ishin pjesë e ndonjë klani të fuqishëm.
Më pas, Avduli më foli për bazat e FRASH-it në Tiranë, Vlorë, Gjirokastër, Korçë, Elbasan e gjetkë. Ndërkohë, i ishte kujtuar edhe emri i oficerit madhor në Ministrinë e Mbrojtjes, që mbante lidhje me sekretarin e ambasadës së huaj, i cili quhej S.M., dhe një vëllai i tij, punonte në Ministrinë e Punëve të Brendshme.
-Sekretari i ambasadës, Ilia P., – vazhdoi Avduli, – në Janinë, i ka thënë N. Plasotit dhe L. Guvelit, që S.M., me ndërhyrjen e Ilias, para një viti, ishte transferuar nga rrethi ku shërbente dhe emëruar në Ministrinë e Mbrojtjes. Ai i dhuroi atij, një armë të shtrenjtë gjahu.
Në vazhdim, Avdyli më tregoi fakte të panjohura më parë. Ai, më foli për disa persona, që ishin në shërbim të organizatës FRASH, jashtë shtetit. Disa prej tyre i njihja, veçanërisht ata me banim në Vlorë dhe Gjirokastër. Baza të rëndësishme, ishin dhe në Savër të Lushnjës, ku vuanin internimin disa kundërshtarë të sistemit.
Lidhjet me bazën në Savër, mbaheshin nëpërmjet një bashkëpunëtori nga Lushnja. Gjatë kësaj bisede, Avduli më shpjegoi me hollësi, ngjarjen e nëntorit 1974, kur kishte ardhur në Shqipëri nga Amerika, me shokun e tij nga Devolli, Ibrahim D., për ti bërë atentat Enver Hoxhës…! Memorie.al
Vijon numrin e ardhshëm
Copyright©“Memorie.al”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016
