“Në shenjë homazhi për gazetarin dhe analistin e njohur, Artur Zheji, i cili u nda papritur sot nga jeta. I shprehim ngushëllimet më të sinqerta familjes, miqve dhe të afërmve të tij. Në nderim të kontributit të tij të vyer, po risjellim një nga shkrimet e tij.”
Nga Artur Zheji
Takoj dhe shoh shpesh e më shpesh, njerëz të kërrusur apo në kërrusje e sipër, të cilët pasi pështyjnë dhe psherëtijnë, u japin zë ofshamave të tyre të brendshme, që kumbojnë si vullkane të shuara në shpirtrat e tyre, plot gjurmë të dukshme e të padukshme plagësh…
Janë turmat e atyre që nuk bien në sy, ndonëse janë shumica e kësaj bote, femra apo meshkuj, apo qëllon edhe të dyja bashkë njëherësh, që zgjohen për të punuar si ca insekte toke, aspak fluturake mjerisht shumë prej tyre, pa identitet dhe që, kur të vdesin, do të mbeten jashtë Kujtesës së kësaj toke dhe këtij universi…
Porse, ashtu sikundër dhe heshtja ka një zë, apo sikundër çdo gjallesë lëshon një tingull, edhe turma e të braktisurve e ka një Zot!
Ose më saktë, Zoti, për aq sa Ai ekziston, në të vërtetë apo në trurin tonë, Ai Zot pra, është Zoti dhe dashnori i kësaj turme që ofshan, dhe i askujt tjetër…
I kësaj turme pra, të të shumtëve që ndjehet e tradhtuar, të vetmuar apo krejtësisht jetime, në ato sekonda jetë, që Universi u ka dhënë borxh për të gjalluar…
Dhe janë të shumtë ata që psherëtijnë dhe pështyjnë gjak kësisoj dhe ndjehen të vetmuar dhe të braktisur ata!
Ua lexoj vështrimet, që marrin vrull nga zgavrat e syve, e që ngjiten lart, në atë pikën e panjohur që quhet Zot, si ca re avulli të bardhë…
Por, disa shërbëtorë të stërholluar, paguar nga “zhvatësit” dhe gjakpirësit tanë dhe të kësaj bote, u thonë turmave në mënyra të ndryshme se kjo drejtësi, për krimet e kryera mbi ta dhe mbi jetët e tyre, nuk do të mbërrijë kurrë mbi tokë dhe ndër ne!
Sepse, fërshëllejnë si gjarpri ata, për t’ju helmuar e vrarë çdo shpresë në drejtësi dhe nder, “thjesht Zoti nuk është!” dhe “Drejtësia është një shpikje e mendjeve të sëmura, një koncept brenda kafkës së mjeranëve të pashpresë dhe jo një Mbretëreshë e gjithëpushtetshme e universit!”… përhapin muzg të shtuar trishtimi ata të pabesë shërbëtorë e shërbyes të hajdutërisë!
Bëj çfarë të duash populli im, ti gjithmonë je dhe do të jesh i pafajshëm, sepse ti gjithmonë paguan e stërpaguan maskarenjtë…
Vetëm se, mos rresht asnjë çast së besuari te drejtësia e tokës dhe e qiellit, që do të bjerë mbi zhvatësit, mbi tradhtarët, mbi të pabesët që kanë shpërdoruar si ca prostituta gojë shthurura, besimin tënd të shenjtë!
Dhe, ajo herë bie si kambanë e vdekjes dhe herë si lëngatë pa shërim, e herë-herë, e ndoshta gjithmonë e më shpesh, si një aksident pa kuptim, si një rrufe në qiell të hapur!
Sepse budallenjtë, maskarenjtë dhe kurvërorët e kurvat, nuk e dinë sa misterioze dhe e beftë është drejtësia hyjnore!
Kur ata, shpesh në vetminë e klinikave të shtrenjta, do të jenë duke lënguar plot spazma, do të ndjehen më vetëm dhe më të mjeruar se kurrë, kur të shohin familjarët, që mezi presin jo shpëtimin, por vdekjen e tyre, për të ndarë babëzisht plaçkën e vjedhur.
Se do të vijë dhe radha e tyre për të vuajtur e për t’u brengosur pa shërim, ashtu si ne, populli im, vuajmë e brengosemi shpesh pa ngushëllim, prej kësaj fare, në të shumtën e vet, farë kopilësh, pa oxhak e pa fis me derë të lartë, apo farë e mos-prejardhur prej emrash të njoftshëm…
Dije popull, ato çaste hidhërimi që vazhdojnë e zvarriten si shekuj në shpirtrat e tyre, nuk mund të gjejnë ngushëllim dhe ilaç as në kështjellat e tyre, as në piramidat me para dhe as në skutat më të thella të qenies së tyre të nxirrosur.
Do vijë pra Dita, që “ata” do bien në gjunjë dhe do t’përloten, por nuk do të marrin as përgjigje dhe as ngushëllim, përderisa drejtësi të jetë vendosur…
Marrë nga 360 grade.al
