• Rreth Nesh
  • Kontakt
  • Albanian
  • English
Saturday, March 25, 2023
Memorie.al
No Result
View All Result
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari Historik
  • Të Ndryshme
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari Historik
  • Të Ndryshme
No Result
View All Result
Memorie.al
No Result
View All Result
Home Personazh

Klithma e një nëne

Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
Klithma e një nëne
0
Shares
793
VIEWS

Nga Gëzim Çela

Memorie.al/Spaçi i ngjante një “koloseu” natyral: muret e të cilit nga lindja putheshin me qiellin, shkallët e këtij “koloseu” gjigant zbrisnin me vërtik të poshtë, duke lënë pas zgafellat e galerive të zeza si ngjyra e vdekjes. Aty të burgosurit me tri turne nxirrnin bakër e pirit. Rrokullima e këtyre shkallëve vazhdonte deri sa përplasej diku në hone dhe ndalonte pak, sa për të marrë frymë, përpara arenës së skllevërve, e rrethuar me një varg të pafund shtyllash betoni të ngjizura me mijra tela gjembash dhe karakollë me ushtarë të armatosur që rrethonin arenën e fjetoreve të kampit.

Shkallët e këtij “koloseu” vazhdonin pastaj përsëri të poshtë për t’u ndalur më në fund te një grykë përroi që e kishte zanafillën te lartësitë e Munellës. Dhe për të plotësuar anën tjetër të këtyre shkallëve, muret e këtij “koloseu” ngjiteshin prapë përpjetë nga perëndimi, për t’i dhënë qiellit të puthurën e fundit, duke i zvogëluar kështu diellit hapësirën qiellore që ndriçonte kampin tonë.

23 maj 1973

Gjithashtu mund të lexoni

“Këtu populli vuan për bukën e gojës, tha Gjeta; pasi të ardhurat shkojnë për Komitetin Qendror që shëtisin jashtë shtetit me familjet e tyre e shpenzojnë…”/ Denoncimi i Kujtim Prushit, Krujë 1972

“Unë kam rregullar armë zjarri si, çifte pistoleta, etj., dhe kam modifikuar edhe fishekë, por të gjitha këto, i kam bërë pa leverdi ekonomike…”/ Procesi hetimor i Gjet Kadelit, Krujë 1972

Revolta ishte thyer. Në  anën e këtij “koloseu” ishin grumbulluar disa  qindra të burgosur, të lidhur me zinxhirë, dy e nga dy, të ulur në tokë. Kurse në tribunën e tij, përtej telave me gjemba, në një lartësi të spikatur, ishin ulur patricët e kuq, me në krye zv. ministrin, Feçor Shehu. Operativi, me një listë të gjatë në dorë, lexonte emrat e atyre që do të ri arrestoheshin si pjesëmarrës në revolt, ndërsa gishti i madh i zv. ministrit, i kthyer poshtë, përcaktonte se kush duhej arrestuar.

I ulur në tokë dhe i lidhur me zinxhirë, së bashku me një tjetër, dëgjova nga goja e operativit me zë të lartë, që thirri emrin tim. Me bisht të syrit pashë gishtin e madh të Feçorit që ishte drejtuar nga toka.

Menjëherë një polic me hekura gjermane m’u afrua, duke çarë përmes grumbullin e të burgosurve. Më zgjidhi nga shoku që isha i lidhur me të njëjtin zinxhir, për të m’i future të dyja duart mbas shpine në hekurat gjermane. M’i shtrëngoi me sa fuqi kishte.

Dy policë të tjerë, më kapën dhe më tërhoqën zvarë, deri sa më ngjitën në karrocerinë e një kamioni të mbuluar, që priste para derës së kampit. Na sistemuan duke na ngjeshur si në një kuti sardeleje, na lidhën edhe një herë tjetër, me një zinxhir të gjatë, njëri me tjetrin, nëpërmjet hekurave që mbante secili pas shpine. Mbyllën spondin e pasëm të kamionit dhe autokolona me të burgosur u nis, e shoqëruar nga makina të tjera plot me ushtarë, që mbanin mitralozat dykëmbësh mbi kabina.

Autokolona mori rrugën drejt Tiranës. Rruga ishte e gjatë, çdo lëvizje që bënim na shkaktonte dhimbje në kockat e duarve.

Zbritëm në oborrin e burgut, na rreshtuan me kokë të mbështetur pas murit, ku na prisnin për gjahun e tyre disa dhjetra hetues. Mbasi m’u tha edhe një herë emri, një dorë polici më kapi për zverku, më shtyu me forcë drejt korridorit të errët të burgut të ri: kurse të tjerët na qëllonin me grushte. Hapën derën e një qelie dhe më përplasën në dysheme me duart gjithnjë të lidhura me hekura mbas shpine.

Hetuesia filloi vrullshëm dhe ishte e qartë se do të na dënonin. Por fati im nuk dihej: do të më shtohej dënimi, apo do të pushkatohesha?… Hetuesit vinin çdo natë nëpër qeli dhe na njoftonin se në gjyqin e parë, që u zhvillua në Spaç brenda ditës, kishin pushkatuar 4 vetë, prandaj ky fat i priste edhe disa nga ne. Dhe këtë mandat të kobshëm e thonin me një kënaqësi sadiste e demoniake…

Por diçka tjetër më shqetësonte më shumë, a do ta merrte vesh nëna, se do të më shtohej dënimi me disa dhjetra vite të tjerë, duke iu shuar kështu shpresa se do të kthehesha ndonjëherë në shtëpi, pranë saj, pasi ajo ishte e moshuar. Më 21 maj, ditën kur filluan shenjat e para të revoltës, kisha bërë takim me nënën.(Përkonte me ditëlindjen time, prandaj dhe kishte ardhur). Kjo më jepte një farë shprese, mbasi nëna më vinte për të më takuar një herë në dy muaj. Kështu që, kur të vinte herën tjetër, mbasi të isha dënuar, nuk do t’i tregoja.

Zhvillimi i seancave të hetuesisë bëhej me goditje të përqëndruar, mbasi pas grupit tonë ishin dhe tre grupe të tjera. Ishin dy hetues të rangut të lartë, një nga Prokuroria e Përgjithshme dhe një nga Ministria e Brendshme. Dhe ashtu ndodhi, na larguan nga burgu i Tiranës, pasi përfunduan të ashtuquajturën hetuesi dhe na nisën me një auto-burg në drejtim të paditur.

Një pikëpyetje na mundonte, për ku? Përpara ndonjë skuadre pushkatimi, siç kishin bërë me grupin e parë, në ndonjë sallë gjyqi, në burgun e Burrelit, apo do të na kthenin prapë në Spaç, duke e quajtur çështje të mbyllur revoltën tonë?…

Këto ishin biseda që bëheshin ndërmjet pesimistëve dhe optimistëve, ndërsa makina vazhdonte rrugën drejt të panjohurës. Përpiqeshim me shqisën e instiktit të kuptonim se ç’drejtim merrte makina (pasi asgjë nuk shihnim)… Kur u afruam afër urës së Fanit, shpresat na u shtuan. Dy ishin tashmë mundësitë: Burreli ose Spaçi… Por makina vazhdoi drejt, duke e lënë urën në krahun e majtë…Na priste Rrësheni, pra gjyqi.

Nga qelitë e degës, na çonin në sallën e kulturës të degës, ku zhvilloheshin seancat gjyqësore, që zgjatën për 20 pjesëtarët e grupit tonë 2 deri 3 ditë, duke më dënuar 15 vjet të tjera.

Në një prej atyre ditëve, kur isha në sallën e gjyqit, nga jashtë më erdhi papritur një vikamë e thekshme gruaje që qante dhe ulërinte. Ky zë vinte nga rruga, nëpërmjet dritares, megjithëse ishte e mbyllur. Një drithërimë rrëqethëse e përshkoi gjithë qenien time. M’u duk si zëri i nënës…

Kur zbritëm poshtë në qeli, i them shokut, me të cilin isha ulur afër në sallën e gjyqit:

  • Dëgjove ndonjë zë gruaje që bërtiste në rrugë?
  • Ai m’u përgjigj:
  • Jo… me siguri të kanë bërë veshët. Po të ishte kështu si thua ti, do ta kisha dëgjuar edhe unë…

Fjalët e tij më ngushëlluan dhe mendova se ajo që kisha dëgjuar ishte një iluzion auditive. Gjithashtu, u justifikova me arsyetimin se nëna s’kishte pse të vinte, ende, nuk ishin bërë dy muaj nga takimi i fundit.

S’kishin kaluar veçse pak orë, kur sporteli i derës së qelisë u hap ngadalë dhe një kokë polici zuri vrimën e saj…Pyeti me gjysëm zëri. Kudo sundonte një heshtje varri.

  • Është Gezim Çela këtu?
  • I bëra shenjë me kokë se po. Sporteli u mbyll përsëri ngadalë e pa zhurmë, ashtu siç edhe ishte hapur. S’po arrija të kuptoja. Ç’kishte ndodhur me mua?! Një ankth përvëlues dhe një parandjenjë e çuditshme më kishte pushtuar… diçka do të ndodhte…

U hap prap sporteli dhe këtë herë, një pako e vogël u zgjat drejt meje. E mora, me duart që më dridheshin. Po, unë nuk kisha si të gabohesha! Ajo klithmë e thekshme kishte qenë e nënës sime! Më së fundi, nëna më kishte gjetur!

Kisha lexuar vite më parë një tregim të mrekullueshëm të Maksim Gorkit me titull “Pushteti i nënës”. Po më dukej vetja si personazh në atë tregim, sepse po ndodhte vërtetë ashtu, ku një nënë qëndronte krenare përballë Timur Lengut të çalë, mongolit që linte pas gjurmëve të tij lumenj të kuq gjaku dhe ngrinte piramida me kafka njerëzisht. Ajo i kërkon atij të birin.

  • Si ke arritur deri këtu? – pyeti mbreti i hordhive.
  • Ke ardhur nga shumë larg, nga brigjet e deteve të Jugut, duke kaluar pyje, shkretëtira, lumenj, male, si ke shpëtuar nga egërsirat dhe nga njerëzit që janë më të egër se ato?
  • Nëna i përgjigjet:
  • Po edhe egërsirat kanë një zemër dhe me instiktin e tyre e kuptuan se isha nënë dhe kërkoja tim bir, prandaj m’u përulën e më lëshuan rrugë.

Pasi e dëgjoi, Timur Lengu urdhëroi që t’ia sillnin të birim…

Komunistët ishin treguar më të egër se Timur Lengu. Ata nuk e kishin lënë nënën time të më takonte…

Pas disa vitesh, kur dola nga burgu, e pyeta nënën time se si arriti të më gjente. Ja ç’kishte ndodhur: Pas disa ditësh që ishte takuar me mua, nënës i kishin mbërritur në vesh fjalët për protestën tonë. Ajo ishte nisur përsëri e tmerruar drejt Spaçit. Por kampi ishte rrethuar nga ushtarë me helmeta si në gjendje lufte. Askush nuk lejohej t’i afrohej komandës. Megjithatë, pas një këmbënguljeje të madhe, nëna mori këtë përgjigje:

  • Yt bir nuk ndodhet këtu. Kërkoje në Ministrinë e Punëve të Brendshme!

Nëna kishte shkuar në ministri, por atje nuk kishin pranuar ta sqaronin se ku ndodhesha. Pas pritjes disaditëshe në dyert e ministrive, Degës së Punëve të Brendshme dhe burgjeve, me ankthin që i shtohej, ngaqë askund nuk po ia mbanin pakon për mua, dhe sidomos, pasi ajo pako nuk iu pranua as në degën e Rrëshenit, nëna i humbi shpresat se mund të isha gjallë. Ajo filloi të klithte me gjithë forcën e shpirtit. Ishin ato vikama që i kisha dëgjuar nga salla e gjyqit. Këta lot e britma e detyruan kryetarin e gjykatës që ta lejonte për të future pakon në birucë. Kjo e siguroi nënën time se unë isha në jetë.

Përsëri më shkon mendja te tregimi i Gorkit dhe them me vete:

  • Si do ta kishte vazhduar ai këtë tregim?/Memorie.al

Copyright©“Memorie.al”

Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016

ShareTweetPinSendShareSend

Previous Post

Kalendari Historik 01 Gusht

Next Post

Letra për Ramiz Alinë: “Viktor Zhusti, Koço Kosta, Bashkim Ahmeti, Bekim Harxhi dhe Roland Çene kanë…”/ Dosja sekrete e Komitetit Partisë Gjirokastrës

Artikuj të ngjashëm

“Gjet Kadeli tha; mos u mërzit, se unë do arratisem me makinën e ambasadës belge, që do vij të më marrë në Mamurras dhe prej aty…”/ Raporti sekret i marsit  1967, nga B.p. “Manushaqja”
Personazh

“Këtu populli vuan për bukën e gojës, tha Gjeta; pasi të ardhurat shkojnë për Komitetin Qendror që shëtisin jashtë shtetit me familjet e tyre e shpenzojnë…”/ Denoncimi i Kujtim Prushit, Krujë 1972

March 24, 2023
“Gjet Kadeli më tha, se daja i tij, kapiten i parë, i tregoi se gjeneral Gjin Marku, kaloi me veturën e tij pa targa në Mamurras, brenda kishte disa të arratisur…”/ Raporti i bashkëpunëtorit “Mbrehja”, tetor 1961
Personazh

“Unë kam rregullar armë zjarri si, çifte pistoleta, etj., dhe kam modifikuar edhe fishekë, por të gjitha këto, i kam bërë pa leverdi ekonomike…”/ Procesi hetimor i Gjet Kadelit, Krujë 1972

March 23, 2023
Raporti sekret i B.p. ‘Mbrehja’: “Ai tha se Amerika, i ka çuar forcat në kufi të Bashkimit Sovjetik dhe 150 aeroplanë mbi Rusinë, me qëllim që…”/ Dosja e Sigurimit për Gjet Kadelin, që vuajti 16 vjet burg
Personazh

“Edhe pse nuk kisha as tokë dhe as lopë si anëtarët e kooperativës, kryetari Muharrem Seferi, nuk më jepte largimin, dhe më tha; mua nuk ke për t’ma pa hajrin…”/ Procesi hetimor i Gjet Kadelit, Krujë 1972

March 23, 2023
“Xhaviti thotë se; unë i kam shkruar vetëm udhëheqësit kryesor të Partisë, duke i thënë të mos krekoset si gjel, pasi…”/ Përgjimet në burgun e Burrelit, në ’81-in
Personazh

“Babai im, u arrestua për vrasjen e Bardhok Bibës, por në korrik 1950, ai theu burgun e Rrëshenit dhe u arratis më pas në Jugosllavi, me vëllanë tim, Gjonin…”/ Procesi hetimor i Gjet Kadelit, Krujë, 1972

March 21, 2023
“Te burgu i Tiranës, fillimisht oficeri i rojës s’na i pranoi ushqimet dhe pas pak, na tha se…”/ Historia e trishtë e ruses, që në 1975-ën, i’a pushkatuan të shoqin,  kryeinxhinierin e Naftës
Personazh

“Te burgu i Tiranës, fillimisht oficeri i rojës s’na i pranoi ushqimet dhe pas pak, na tha se…”/ Historia e trishtë e ruses, që në 1975-ën, i’a pushkatuan të shoqin, kryeinxhinierin e Naftës

March 21, 2023
“Todi Lubonja shprehet se hetuesi i tij i ka thënë: koka nuk do të mbetet mbi supe po s’i pranove këto, ose do të varim dhe…”/ Përgjimet në burgun e Burrelit, tetor ‘76
Personazh

“Kur shau udhëheqjen e Partisë, unë i thashë; ti Gjet Kadeli, je armik i betuar, ndërsa Kujtim Prushi, shtoi se do ta denonconte në Degën e Brendshme dhe…”/ Raporti me dëshminë e Fran Gjon Gjinaj, Mamurras, 1972

March 20, 2023
Next Post
Letra për Ramiz Alinë: “Viktor Zhusti, Koço Kosta, Bashkim Ahmeti, Bekim Harxhi dhe Roland Çene  kanë…”/ Dosja sekrete e Komitetit Partisë Gjirokastrës

Letra për Ramiz Alinë: “Viktor Zhusti, Koço Kosta, Bashkim Ahmeti, Bekim Harxhi dhe Roland Çene kanë…”/ Dosja sekrete e Komitetit Partisë Gjirokastrës

“Historia është versioni i ngjarjeve të kaluara për të cilat njerëzit kanë vendosur të bien dakord”
Napoleon Bonaparti

Publikimi ose shpërndarja e përmbajtjes së artikujve nga burime të tjera është e ndaluar reptësisht pa pëlqimin paraprak me shkrim nga Portali MEMORIE. Për të marrë dhe publikuar materialet e Portalit MEMORIE, dërgoni kërkesën tuaj tek [email protected]
NIPT: L92013011M

Na ndiqni

  • Rreth Nesh
  • Privacy

© Memorie.al 2020 • Ndalohet riprodhimi i paautorizuar i përmbajtjes së kësaj faqeje.

No Result
View All Result
  • Albanian
  • English
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kalendari historik
  • Të Ndryshme
error: Content is protected !!