Dashnor Kaloçi
Pjesa e parë
Memorie.al publikon disa dokumente arkivore të nxjerra nga Arkivi Qendror i Shtetit, (fondi i ish-Komitetit Qendror të PPSH-së), ku ndodhet një proces-verbal i takimit të delegacionit të lartë partiak i udhëheqjes së PPSH-së të kryesuar nga Hysni Kapo dhe Ramiz Alia, në pritjen e dhënë për nder të tyre nga ana e qeverisë së Republikës Popullore të Kinës, i kryesuar nga zv / kryetari i Këshillit të Ministrave, Çu En Lai dhe Wu Xiuquan, zv / Drejtor i Departamentit për Marrëdhëniet me Jashtë të Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të Kinës.
Proces-verbali i plotë i atij takimi i mbajtur në selinë e Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të Kinës më 11 qershor të vitit 1962, i cili zhvillohej vetëm pak muaj pasi udhëheqja e lartë e PPSH-së dhe Tirana zyrtare, kishin prishur marrëdhëniet diplomatike me Bashkimin Sovjetik të udhëhequr nga Nikita Hrushovi, ku dy anëtarët e Byrosë Politike dhe sekretarët e Komitetit Qendror të PPSH-së, Kapo dhe Alia, ishin dërguar nga Enver Hoxha me mision të veçantë për të kërkuar ndihma ekonomike nga Republika Popullore e Kinës, të cilat konsistonin kryesisht në drithëra buke, pas një krize të madhe që po kalonte Shqipëria komuniste në atë kohë si rezultat i thatësirës së madhe, si dhe Uzinën e Plehrave Azotike që ishte planifikuar të ndërtohej në qytetin e Fierit.
Kërkesat dhe lutjet e shumta të Hysni Kapos dhe Ramiz Alisë ndaj palës kineze për ndihmat ekonomike, duke u thënë se vendi i tyre ishte në prag të katastrofës dhe se qeveria shqiptare kishte prekur edhe rezervat e shtetit që ishin destinuar për ushtrinë në rast lufte dhe përgjigja negative Çu En Lait, për t’ua plotësuar kërkesat që u kishin premtuar qeverisë shqiptare, duke u’a argumentuar atë me problemet e mëdha që kishte vetë Kina në atë kohë, jo vetëm si rezultat i thatësirës së madhe që kishte mbizotëruar atë vit aty, por edhe për faktin se ata nuk po importonin dot teknologjinë dhe makineritë nga Italia, për Azotikun e Fierit, që u’a kishin premtuar qeverisë shqiptare!
Proçes-verbal i takimit të delegacionit shqiptar të kryesuar nga Hysni Kapo dhe Ramiz Alia, në pritjen e dhënë në selinë e Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të Kinës, nga zv / kryeministri Çu En Lai, më 11 qershor të vitit 1962
(Në takim pala jonë u përfaqësua gjithashtu nga ambasadori ynë në Republikën Popullore të Kinës, shoku Reis Malile, i cili gjithashtu mori shënimet që shfaqen më poshtë).
Nga pala kineze ishin të pranishëm: shoku Chen Yi, zëvendëskryetar i Këshillit të Shtetit dhe Ministër i Punëve të Jashtme; shoku Çu En Lai, zëvendëskryetar i Këshillit të Shtetit; shoku Wu Xiuquan, zëvendës Drejtor i Departamentit për Marrëdhëniet me Jashtë të Komitetit Qendror të Partisë Komuniste të Kinës; dhe shoku Luo Shigao, ambasador i Republikës Popullore të Kinës, në Republikën Popullore të Shqipërisë.
Shoku Hysni Kapo: Ne jemi pritur me shumë ngrohtësi në çdo vend që kemi vizituar rreth vendit tuaj. Shfrytëzoj këtë mundësi për të shprehur mirënjohjen e partisë dhe popullit tonë për gjithçka që Partia Komuniste e Kinës, qeveria e Republikës Popullore të Kinës dhe populli Kinez, kanë bërë për partinë dhe popullin tonë. Unë gjithashtu do të doja t’ju transmetoja përshëndetjet e shokut Enver Hoxha dhe të shokut Mehmet Shehu, të cilët donin të vinin vetë, por nuk mundën ta bënin për arsyet që ju tashmë i dini.
Shoku Çu En Lai: Unë ju falënderoj për fjalët e mira që shprehni për partinë, qeverinë dhe popullin tonë, si dhe për përshëndetjet e shokut Enver Hoxha dhe shokut Mehmet Shehu. Ne, ashtu si ju, jemi të preokupuar me shëndetin e udhëheqësve tuaj të shokëve, shokut Enver Hoxha dhe shokut Mehmet Shehu, sepse ata janë në ballë të një lufte të vështirë kundër imperialistëve dhe revizionistëve. Partia dhe populli kinez admirojnë shumë vendosmërinë tuaj; zemrat tona stërviten vazhdimisht mbi ju dhe ne e kuptojmë shumë mirë situatën me të cilën jeni duke u ballafaquar aktualisht.
Prandaj është gjë e mirë që shoku Enver Hoxha dhe shoku Mehmet Shehu të qëndrojnë prapa në Shqipëri, për të udhëhequr këtë luftë. Kështu veprojnë edhe partia dhe populli ynë; ata nuk e lejojnë shokun Mao Ce Dun të largohet nga vendi, ndërsa ne të tjerët mundemi. Në botë, armiqtë imperialistë ende sundojnë, në të vërtetë mbi një zonë më të madhe se ajo që drejtohet nga socializmi. Në shumë vende sundojnë reaksionarët dhe në disa vende socialiste revizionistët, të cilët ndjekin gjurmët e imperialistëve, janë në pushtet. Prandaj, në këto kushte, lëvizjet e shokëve tanë udhëheqës duhet të jenë të kujdesshme.
Por në punën e një partie ekziston edhe një ndarje e detyrave; disa duhet të qëndrojnë prapa për të kryer detyrën e tyre brenda kufijve të vendit dhe të tjerët duhet të largohen nga vendi. Udhëtimi në vendet vëllazërore socialiste duhet të kryhet, por nëse duhet të paraqitet nevoja, duhet të shkojmë edhe te armiqtë. Si mund ta kapni tigrin, nëse nuk shkoni në strofkën e tij? Për drejtësi, për të vërtetën dhe për marksizëm-leninizmin, ne nuk duhet të hezitojmë, madje edhe për të hyrë në një zjarr zjarri. Kështu që duhet të shkojmë edhe në shtëpinë e armikut. Ju, shqiptarët, jeni njerëz të tillë. Ne jemi gjithashtu të të njëjtit lloj.
Për shembull, në vitin 1950, shoku Wu Xiuquan shkoi në OKB dhe mori pjesë në procedurat e Këshillit të Sigurimit. Përfaqësuesi i Jiang Jieshi (Chiang Kai-shek) ishte gjithashtu atje. Shoku Wu Xiuquan nuk shkoi atje me shpresat për të ndryshuar imperializmin amerikan, por me qëllimin për të lënë masat punëtore të botës të kuptonin pozicionin tonë; ai shkoi atje për të ngritur flamurin tonë dhe për të fituar mendimin e botës dhe kjo u bë pavarësisht nga fakti se situata ishte e vështirë, pasi lufta në Kore kishte filluar vetëm tre muaj më parë.
Gjatë luftës civile ne kemi luftuar kundër Jiang Jieshi (Chiang Kai-shek), por në atë kohë po merreshim edhe me çështjen e luftës me Japoninë, e cila na preokupoi. Ishte e lehtë për Jiang Jieshi të godiste japonezët. Por gjatë kohës që po luftonim kundër Jiang Jieshists, ne gjithashtu po zhvillonim bisedime me ta për të fituar bashkimin e të gjitha forcave të vendit në luftën kundër imperialistëve Japonezë. Edhe pas kapitullimit të Japonisë, njësitë që drejtoheshin nga shoku Chen Yi dhe shoku Li Xiannian vazhduan luftën kundër Jiang Jieshi, ndërsa unë do të vazhdoja bisedimet dhe do të zhvilloja negociata me të. Më vonë, unë i thirra ata shokë dhe të tre biseduam me armikun, Jiang Jieshists dhe Amerikanët. Kjo tregon përvojën tonë. Megjithëse po luftonim kundër Jiang Jieshists, ne gjithashtu po flisnim me ta.
Në luftën kundër japonezëve kishim tre parulla: Të luftojmë kundër japonezëve dhe të mos kapitullojmë kurrë; të ruajmë unitetin tonë dhe të shmangim përçarjen; dhe për të përparuar përpara me vendosmëri dhe për të shmangur tërheqjen. Jiang Jieshi kurrë nuk mund të kundërshtonte parullat tona; ai nuk do të guxonte të thoshte se dua të kapitulloj ose se jam kundër unitetit. Duke ndjekur këtë kurs, ne kështu fituam masat dhe izoluam Jiang Jieshists. Ne kishim vetëm një aventurë në këtë sector, kur shoku Mao Ce Dun shkoi në Chongqing. Ky ishte një gabim i Stalinit. Në telegramin që na dërgoi Stalini, ai tha se nëse shoku Mao Ce Dun nuk shkonte atje, kombi kinez do të zhdukej dhe (Stalini) na këshilloi të mos vazhdonim luftën civile. A nuk mund të quhet kjo ndërhyrje në punët tona të brendshme? Sido që të jetë, ne e respektuam këshillën e tij. Shoku Mao Ce Dun shkoi atje, por ne vazhduam luftën. Më vonë lufta u ndërpre dhe ne përdorëm kohën për të forcuar ushtrinë tonë, por kur shoku Mao Ce Dun u kthye në Yan’an, Jiang Jieshi rifilloi luftën civile.
Akoma, edhe pas kësaj, ne vazhduam bisedimet me ta. Delegacioni qëndroi në Nanjing derisa u dëbuan. Ne nuk u larguam para se të na dëbojnë, megjithëse ndërtesa ku qëndronin shokët tanë në Nanjing, ishte e rrethuar nga spiunë, por ne guxuam të qëndronim atje sepse e dinim që populli dhe partia kineze, ishin pas nesh dhe sepse ishim të bindur se do të fitonim .
Kur lufta jonë për çlirimin e vendit po i afrohej një fundi fitimtar, Jiang Jieshi edhe një herë kërkoi biseda me ne. Ne e pranuam propozimin e tyre dhe delegacioni i tyre erdhi në Pekin. Kushtet që ne i paraqitëm delegacionit të tyre u pranuan nga delegacioni, por jo nga qeveria e Jiang Jieshi, sepse amerikanët nuk ishin dakord me ta. Kështu që ne vazhduam udhëtimin tonë në jug. Në librat e bardhë të botuar nga Kennedy, ka shumë dokumente për këtë ngjarje.
Politika e partisë sonë është se kemi dy mënyra për të arritur fitoren. Mënyra e parë është përmes revolucionit. Ne jemi për luftë të armatosur kundër armikut. Por ne gjithashtu kemi një mënyrë tjetër për ta bërë këtë. Ne gjithashtu nuk e refuzojmë luftën paqësore. E vetmja gjë është se kjo duhet të mbështetet nga lufta e armatosur. Ne kemi zhvilluar luftëra të ligjshme dhe të paligjshme. Ne kemi një armiqësi të madhe ndaj imperialistëve amerikanë, por në Varshavë, ne flasim me përfaqësuesit e tyre. Edhe tani ne nuk e përjashtojmë mundësinë e bisedimeve me Jiang Jieshi, nëse ai dëshiron të dërgojë një delegacion këtu. Kjo është taktika jonë; ky është Leninizmi.
Në luftën që bëri Lenini kundër Internacionales së Dytë, ndarja erdhi vetëm pasi (Karl) Kautsky botoi librin “Wilhelm II”. Lenini luftoi kundër tij megjithëse ishte në pakicë. Kjo ka hyrë në traditën e partisë sonë që kur shoku Mao Ce Dun erdhi në krye të saj. Pra, ne përdorim dy metoda revolucionare dhe përvoja jonë ka treguar që kjo është efektive. Kjo është përvoja jonë në luftën kundër imperializmit, si dhe në luftën kundër revizionizmit modern. Kështu kemi vepruar edhe me Indinë.
Megjithëse marrëdhëniet tona me Indinë tani janë të tensionuara, ne gjithmonë e lëmë derën e hapur për bisedime. India është vendosur në një pozitë të vështirë, sepse ndërsa ne jemi për bisedime, ata janë kundër tyre. Për të pasur bisedime, India kërkoi kushte paraprake – që ne të tërhiqemi prapa – ndërsa ne nuk kërkojmë ndonjë kusht paraprak, megjithëse kjo nuk do të thotë që gjatë takimit të mos i vendosnim kushtet tona. Kështu e fitojmë iniciativën.
Konflikti në kufirin Sino-Indian filloi në vitin 1959 dhe në 1960 ky konflikt u bë më i rëndë. Pastaj e ftuam Kryeministrin Indian, Jawaharlal Nehru për bisedime, ai u përgjigj negativisht dhe kërkoi që shoku Çu En Lai të shkonte në Delhi për bisedime. Në atë kohë, fryma e udhëheqjes zyrtare indiane ishte armiqësore ndaj nesh; në fakt fotografitë e shokut Mao Ce Dun dhe shokut Çu En Lai u shqyen publikisht atje.
Pavarësisht kësaj, shoku Mao Ce Dun dhe Komiteti Qendror i partisë sonë vendosën që në atë situatë të shkoja në Delhi për bisedime. Kjo e vendosi Nehru në një pozicion pasiv. Më pas i vendosëm gjashtë kushte për zgjidhjen e problemit të kufirit kino-indian, të cilin ata nuk e pranuan, por që gjithashtu nuk mund të mos i kontestonin.
Lufta kundër revizionizmit modern duhet gjithashtu të ndjekë këtë kurs. Megjithëse ka pasur dy takime të partive komuniste dhe punëtore në 1957 dhe në 1960, Sekretari i Parë i PKBS-së Nikita Hrushovi, nuk e ndryshon revizionizmin e tij; ai tani ka shumicën në lëvizjen ndërkombëtare komuniste; disa popuj dhe disa parti motra po e ndjekin atë.
Në këtë situatë ne jemi për takime në mënyrë që të mund të mbrojmë pozicionet tona korrekte atje dhe ta vendosim Nikita Hrushovin në një pozitë pasive. Ai (Hrushovi) nuk guxon të kundërshtojë publikisht parimet e marksizëm-leninizmit dhe nevojën për unitet në lëvizjen ndërkombëtare komuniste. Kështu mund ta mbajmë në duar flamurin e Marksizmit-Leninizmit dhe atë të Deklaratës së Moskës të vitit 1957.
Tani ne, si pakica që kuptojmë drejt Marksizëm-Leninizmin, duhet të punojmë shumë në mënyrë që masat e partisë dhe të popujve ta njohin mirë të vërtetën, dhe pastaj të bashkuar me ta, të mund të luftojmë për të vërtetën. Për të arritur këtë, duhet kohë si dhe një luftë e gjatë, por në fund të fundit elementët e pavendosur dhe të djathtët do të vijnë në anën tonë gjithashtu. Në luftën tonë nuk duhet të bashkojmë vetëm elementët e majtë, por edhe centristët, madje edhe të djathtët. Në këtë mënyrë do të shkaktojmë dekompozimin e revizionistëve. Kjo është arsyeja pse ne nuk duhet të luftojmë vetëm kundër revizionistëve në kuptimin ideologjik, por edhe në takimet ndërkombëtare të palëve, duke zhvilluar në to një luftë të vazhdueshme dhe të vendosur.
Sigurisht, gjithçka që po them është nxjerrë vetëm nga përvoja e luftës, partia jonë. Ne e vendosim këtë përvojë para jush për gjykim, duke përdorur parimet e Marksizmit-Leninizmit si një pikënisje; atëherë mund të vendosni vetë. Ne gjithmonë i admirojmë mënyrat e luftimit të përdorimit të partisë suaj, por në të njëjtën kohë ju paraqesim edhe përvojën e partisë sonë të luftës dhe ju lutemi që t’ia transmetoni këtë dhe mendimet tona të tjera shokut Enver Hoxha dhe shokut Mehmet Shehu.
Sa i përket partive të tjera motra të Azisë, të tilla si Partia Komuniste e Indonezisë, Partia Koreane e Punëtorëve dhe Partia e Punëtorëve të Vietnamit, ne mendojmë se taktikat e tyre janë mjaft të sakta, pasi delegacioni i partisë sonë që zhvilloi bisedime me ju, të treguara edhe më parë, duhet të kemi parasysh që revizionizmi tani është në fuqi në shumë vende.
Revizionistët kanë ndërprerë marrëdhëniet diplomatike me ju dhe për shkak të asaj që kanë bërë ata janë në një pozicion pasiv. Me këto veprime që ai ndërmerr Nikita Hrushovi, nuk fiton asnjë favor në botë. Ka edhe disa parti që mendojnë si Hrushovi, por që nuk e ndjekin atë, të tilla si për shembull partia polake që nuk ndërpreu marrëdhëniet diplomatike me Shqipërinë. Duke e mbajtur këtë në mendje, tani keni iniciativën në dorë.
Popujt kërkojnë që ne të kemi unitet, që të kemi marrëdhënie të mira me njëri-tjetrin në vendet socialiste. Në marrëdhëniet midis vendeve socialiste, diplomatët duhet të jenë të kujdesshëm, sepse ata përfaqësojnë qeverinë e tyre, njerëzit dhe dëshirat e tyre në vendin ku janë caktuar. Ju jeni në një situatë pozitive jo vetëm në fushën e marrëdhënieve diplomatike, por jeni në një pozitë të tillë edhe në fushën e marrëdhënieve tregtare.
Ne gjithashtu kemi marrëdhënie tregtare me imperialistët; në fakt, ne mund të bëjmë edhe më shumë tregti me vendet që kanë revizionistët në krye të tyre, por kjo duhet të bëhet në bazë të parimit të barazisë dhe në interes të popujve. Ne dëshirojmë të shohim se ju zhvilloni tregtinë me vendet socialiste të Evropës dhe me Bashkimin Sovjetik. Një gjë e tillë do të ketë një ndikim të madh në popujt e këtyre vendeve; do të jetë në interes të të gjithë popujve të vendeve socialiste.
Në lidhje me problemet ekonomike, ju shprehni këtu mirënjohjen tuaj për ndihmën që ju kemi dhënë. Më vjen vërtet keq që e vërteta është se ne nuk kemi aftësinë për të përmbushur secilën nga nevojat tuaja. Ne e kuptojmë mirë gjendjen tuaj; ju jeni një vend i vogël që nuk mund t’i zgjidhni të gjitha problemet e tij, por ne jemi të sigurt se vendi juaj ka një traditë të lashtë të këmbënguljes në tejkalimin e vështirësive tuaja dhe, bazuar në forcat tuaja, do të ecni përpara. Në këtë frymë, ne përpiqemi të përmbushim detyrën tonë sa më shumë që të jetë e mundur për të ndihmuar zhvillimin e ekonomisë tuaj, por ju, para së gjithash, duhet të mbështeteni në forcat tuaja. Për sa kohë që ekonomia juaj nuk po ecën në këmbët e saj, ne nuk do të jemi rehat.
Ndërsa jemi në temë, unë do të doja t’ju informoja për situatën tonë ekonomike. Kina dikur ishte një vend i prapambetur, me një ekonomi shumë të dobët, shumë më të dobët se edhe Rusia cariste para-revolucionare. Pas fitores sonë, periudha e rimëkëmbjes së ekonomisë sonë nuk ishte shumë e gjatë, megjithëse lufta shkatërroi shumë vendin tonë. Në planin tonë të parë pesë-vjeçar, kemi bërë disa punë fillestare. Në planin tonë të dytë pesë-vjeçar, bazuar në situatën specifike në Kinë, ne vendosëm kursin e përgjithshëm për ndërtimin e socializmit.
Kursi ynë i tre banderolave është i saktë. Sa i përket industrisë sonë, ajo është e dobët. Ne kemi ndërtuar disa objekte në këtë sektor, por ende nuk kemi zhvilluar një sistem të plotë për prodhimin e të gjitha atyre artikujve që na duhen. Një fjalë e urtë thotë: Unë kam piano, por nuk kam violinë. Për shembull, në një fabrikë të prodhimit të aeroplanit, nuk mund të prodhojmë të gjitha pjesët e avionit që na duhen, sepse nuk kemi lloje të caktuara të çelikut, veçanërisht çeliqe të veçantë për prodhimin e “MiG-17” ës, “MiG-19”-ës dhe “MiG-21”it. Gjatë gjithë këtyre viteve ne kemi arritur disa rezultate, veçanërisht në armatimet konvencionale, por ende nuk jemi në gjendje të prodhojmë gjithçka.
Shoku Chen Yi: Kjo ka qenë e varur edhe nga ndihma që Bashkimi Sovjetik na ka dhënë gjatë 10 viteve të fundit. Ndihma që Bashkimi Sovjetik na ka dhënë nuk ka qenë e plotë. Për shembull, ne prodhojmë aeroplanë stërvitje, por jo helikopterë. Për prodhimin e avionëve, ne jemi të detyruar të blejmë disa nga pjesët nga Bashkimi Sovjetik. Ne prodhojmë televizione dhe pajisje filmike, por duhet të blejmë disa pjesë nga Bashkimi Sovjetik. Do të na duhet kohë para se të jemi në gjendje t’i prodhojmë ato vetë.
Shoku Ç En Lai: Niveli i mekanizimit në vendin tonë është akoma i ulët; edhe ajo e elektrizimit është e ulët. Ne jemi në gjendje të prodhojmë pajisje (brenda) dhe gjatë viteve të fundit numri i këtyre produkteve është rritur, por ende nuk jemi në gjendje të prodhojmë disa artikuj kryesorë; gjëra të tilla ne jemi të detyruar të importojmë. Tani nuk kemi makineri precize; do të na duhet kohë për ata.
Përveç kësaj, industrializimi i vendit gjithashtu kërkon bujqësi të përparuar, përndryshe, njerëzit nuk mund të furnizohen me ushqime dhe industria e lëndëve të para nuk mund të furnizohet me të gjitha ato që i nevojiten. Gjatë tre viteve të fundit jemi përballur me disa katastrofa natyrore. Këtë vit, prodhimi ynë bujqësor gjithashtu nuk do të shkojë shumë mirë. Sa i përket prodhimit të verës, korrja e këtij viti do të jetë më e ulët se ajo e vitit të kaluar, sepse disa vende vuanin nga përmbytjet, ndërsa në pjesë të tjera të vendit kishim thatësira të mëdha. Si rezultat i thatësirës, është e mundur që prodhimi bujqësor të mos jetë i mirë në përgjithësi.
Ne kishim planifikuar që këtë vit të kemi prodhim më të lartë bujqësor, por nuk kemi më shpresë për një arritje të tillë, kështu që këtë vit do të detyrohemi edhe një herë të importojmë drithëra. Kjo na paraqet problemin e prokurimit të valutës së nevojshme. Ne do të blejmë vetëm 10 tonë grurë për frymë, por kjo do të thotë se do të blejmë disa miliona tonë grurë. Rimëkëmbja e disa prej bimëve industriale (barërat e këqija) këtë vit do të jetë e ngadaltë. Ne kemi bërë disa punë në drejtim të rritjes së prodhimit bujqësor; ne kemi ulur numrin e nëpunësve dhe punëtorëve dhe kemi dërguar shumë prej tyre në ferma.
Tregu ynë këtë vit është më i mirë; po shohim rezultatet fillestare, por do të na duhet shumë kohë për rimëkëmbjen e bujqësisë. Industria jonë gjithashtu u dëmtua keq nga tërheqja e specialistëve sovjetikë. Sovjetikët nuk u këshilluan me ne për tërheqjen e specialistëve. Si rezultat, mijëra specialistë menjëherë lanë punën e tyre në terren. Por kjo ishte, në të njëjtën kohë, një provë për vendin tonë në mënyrë që të mund të nxjerrim mësime se si të ecim në këmbët tona. Ne nuk ankohemi pse të tjerët nuk na ndihmojnë; Kina është një vend i madh dhe ne duhet të rrisim kapacitetin tonë për të prodhuar.
Revizionistët modernë na kanë krijuar vështirësi të mëdha, por vështirësitë më të mëdha për ne vijnë nga imperialistët, sepse pjesa më e madhe e kufirit tonë ndahet me vendet që janë në anën e imperializmit. Për një kohë të gjatë tani, imperialistët kanë bashkuar këto vende për të formuar një mbyllje në formë gjysmëhëne rreth Kinës, por deri më tani kjo nuk ka ndodhur ende. Tani, imperializmi amerikan, duke parë vështirësitë tona, po nxit Jiang Jieshi kundër nesh, me synimin që ai të sulmojë kontinentin.
(Pasi shoku Çu En Lai shpjegon situatën në bazë të njoftimit të dhënë nga agjencia e lajmeve ‘Xinhua’, dhe pastaj vazhdon): Ne demaskojmë intrigat e imperialistëve amerikanë dhe kemi ndërmarrë masa ushtarake. Nëse Jiang Jieshi duhet të guxojë të na sulmojë, ne do ta eliminojmë atë. Ne demaskojmë imperialistët amerikanë përmes propagandës sonë për këto çështje. Ne gjithashtu u thamë atyre në bisedimet në Varshavë, se nëse do të ndodhte një sulm, (Amerikanët) nuk do të shpëtojnë nga përgjegjësia.
Për këtë çështje ekzistojnë dy mundësi. Duke mbajtur parasysh paralajmërimin tonë për ta, imperialistët amerikanë dhe Jiang Jieshi mund të mos ndërmarrin asgjë. Por ata ende mund të provojnë dorën e tyre në një sulm dhe në atë rast ne do t’i likuidojmë plotësisht. Ne donim t’ju informonim për situatën tonë. Ne kemi lindur me vështirësi dhe kështu po rritemi. E njëjta gjë që po na ndodh po ndodh edhe me ju – ju keni lindur me vështirësi dhe me vështirësi po rriteni.
Në planin tonë të tretë pesë-vjeçar ne do të vazhdojmë të forcojmë mbrojtjen dhe ekonominë e vendit tonë dhe, në fund, edhe një herë do të ecim me një hap të madh. Duke mbajtur parasysh të gjitha sa më sipër, me një ndjenjë pikëllimi ne ju themi se në marrëdhëniet ekonomike midis dy vendeve tona është e mundur që ne nuk do të jemi në gjendje të përmbushim detyrimet tona ndaj jush përpara afateve. Ju nuk jeni një delegacion ekonomik, por unë prapë doja t’ju informoja për këtë. /Memorie.al
Vijon numrin e ardhshëm
Copyright©“Memorie.al”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016
