• Rreth Nesh
  • Kontakt
  • Albanian
Wednesday, September 17, 2025
Memorie.al
No Result
View All Result
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme
No Result
View All Result
Memorie.al
No Result
View All Result
Home Dossier

“Në qoftë se, me bjen shkues Përtenën, cucën e ke t’marrme’ – kishte than Preng Gjeta, t’uj i caktu hasmin e tij me i trokit n’derë, për me kërku vajzën ma t’mirë…”! Një histori e vërtetë, në kufijtë e legjendës

“Doktor Shpëtimi nga Erseka, në Spitalin ‘Poliambulatorio Citta di Parma’, që na bën të ndihemi krenar si shqiptarë…”/ Historia e panjohur e mjekut që shëron edhe shpirtrat e pacientëve!
“Në qoftë se, me bjen shkues Përtenën, cucën e ke t’marrme’ – kishte than Preng Gjeta, t’uj i caktu hasmin e tij me i trokit n’derë, për me kërku vajzën ma t’mirë…”! Një histori e vërtetë, në kufijtë e legjendës
“Në qoftë se, me bjen shkues Përtenën, cucën e ke t’marrme’ – kishte than Preng Gjeta, t’uj i caktu hasmin e tij me i trokit n’derë, për me kërku vajzën ma t’mirë…”! Një histori e vërtetë, në kufijtë e legjendës
“Në qoftë se, me bjen shkues Përtenën, cucën e ke t’marrme’ – kishte than Preng Gjeta, t’uj i caktu hasmin e tij me i trokit n’derë, për me kërku vajzën ma t’mirë…”! Një histori e vërtetë, në kufijtë e legjendës

Nga Dodë Melyshi

                                  -Pesha (mitike) e fjalës në Mirditë…!-

Memorie.al / “Në qoftë se më bjen shkues Përtenën, cucën e ke t’marrme” – kishte fol Preng Gjeta. – “I fjalë goje”, duhet të ketë mendu miku nga Geziqi. Me Përtenajt, ishin në një hasmëri të ashpër dhe të freskët. Dhe pikërisht prej tyne, fort po ruheshin, familjarisht. Ngjarja i përket rreth fillimit të shekullit të kaluam (diku kah viti 1900). Pellgu i Rreshenit, përfshi Kodrën, kishin miqësi të kultivume e të shumëfishta me Gziqin në veçanti, njëlloj si me gjithë zonën përtej lumit Fan i Vogël, në përgjithesi. Lumi qe ndante dy krahinat: Kthellën (asokohe e quajtun Thkelle) si bajrak e si krahinë, me Mirditë (historikisht e njohun, si; Mërditë). Gëziqin (Gziq), me Rrëshenin (Rrshe), i ndajnë ma pak, se dhjetë kilometra.

Atë dite pranvere gjysëm paradite,miku nga Geziqi,bashkë me i shoqërues të tij, në formë ndërmjetësi,i ishte drejtuar pikërisht kullës së Melyshajve. Me mundim dhe me përkujdesje të tepruar pikërisht prej hasmërisë që mbante në kurriz. Kërkonte për një djal dorën e vajzës së familjes ku ishte drejtue.

Gjithashtu mund të lexoni

“Në arrestimin e armikut të Partisë, Kadri Hazbiu, do marrin pjesë shokët….. dhe ai do dërgohet me…”/ Zbulohet dokumenti i rrallë i Sigurimit, për ish-ministrin dhe amaneti që ju la familjarëve të tij!

“Mitropoliti i Paramithisë, Dhorotheos, i veshur me rrobat ushtarake të EDES, theri me dhjetëra shqiptar mysliman më 27 qershor 1944 në Paramithi dhe…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur

Vajza quhej Martine. Martinja e bajraktar Bardhok Dodës. I bie në renditje brezash, të ishte halla e gjyshit tonë. E cila në Derë të prindve, është thirrur përherë: “Nanë Tinja”. Duke pasur në mes katër breza, natyrisht që ka ndërruar jetë, para ardhjes së brezit tim.

Por aq shumë kam nigju të flitet për nanë Tinen, me aq dashamirësi, respekt dhe admirim, saqë e i imagjinoj si një enciklopedi lëvizëse, grue me një mendje më shume se t’hollë, e një kujtesë të hekurt. Një rrfimtare ekselente dhe një njohëse e shkëlqyer e historive të Zonës. Po ashtu edhe e rregullsisë, normave dhe dokeve zakonore. Një edukuese e motivuese e pashoqe. Shembull unik, jo vetëm për graninë por, edhe për burrnimin e brezave që pasuan.

Një pikë referimi, vlerash dhe principesh. Aq shumë kam nigju t’ flitet për Nanë Tinën në kullat tona që nga fëmijëria e hershme, deri me sot, aq më mjafton vetëm ky fakt i vetëm, për të kuptue forcën dhe peshën specifike që ka pas gruaja mirditore, brenda familjes së saj.

Një peshe disi e heshtun, e padukshme, e përkorë, pa protagonizëm e vanitet, në dukje çdo herë një hap pas burrit, në respekt të tij, por e një randsie dhe dinamike vitale, në jetën e familjes, njëlloj, në mos ma tepër se e burrit, në shumë raste.

Aq shumë kam nigju të flitet për Nanë Tinën, saqë njeriu i konsideron me fat, të gjithë paraardhësit që e patën njohur…!

Preng Gjeta, ishte zot shpie te Melyshajt, duke qenë se Bardhok Doda (i kushrini), nuk jetonte ma.

Nuk duhej t’i kishte ardh mirë nga kjo kërkesë. Ndoshta sepse për vajzën ma t’përzgjedhur t’Zjarmit, pretendimet i mbante lart. Apo ndoshta me s’shumti se me Përtenajt, kishte një dashamirësi dhe shkuellik të trashëgum ndër breza dhe shumë të sinqertë.

E nuk i dukej gjë e vyer me ba mik të ri, armikun e dashamirëve të vet.

Preng Gjeta, ka ngelur në kujtesën e bashkëkohësve të tij, si një burrë shumë mendjehollë. Thuhej se vetë Pinc Preng Bibë Doda, kur organizonte kuvendimet dymbëdhjetë-bajrakeshe, sigurohej ma par për prezencën e këtij të fundit, para se me fillu. Aq shumë e vlerësonte.

E kështu që atë mes paradite pranverore të para 130 vitesh, i zoti i shpisë kishte dhanë një formë sentence:

“Po të shënoj për shkues Gjon Përtenën (për emrin s’jam shume i sigurt; Gjon apo Gjin, apo edhe ndryshe), n’dash me u ba mek (mik) me mue”! Duke apliku një kod komunikimi që vetëm mirditorët dinë ta përzgjedhin, përpunojnë e servirin.

Miku nga Gziqi, do kishte dashur ndoshta, ma mire me dëgjue një; “Jo, të faleminers” të prerë, sesa një kushtëzim të tillë, të pamundun.

Thithi m’at duhan ma të hidhur se kurrë. Edhe kafja me gotën e rakisë, ashtu do i jenë dukur.

Uroi “lamtumirë kësaj ndeje”, me falenderimin protokollor përkatës, e u çue e doli vrik. Mori plot hidhërim e mendime rrugën e kthimit për Gziq, udhë e nan udhë, duke u ruajt nga përndjekja e hasmit.

Kulla e Përtenajve, me atë të Mëlyshajve, gjendeshin në një distancë ma pak se një kilometër. E të dytëve në hyrje të Katunit e, të parëve gati në dalje, afër kishës.

Kishin kalue vetëm pak ditë nga fillimi i ngjarjes, kur t’u dera e Përtenajve, thërret: “o i Zoti i shpisë”! i za burri. Dalin me hap shtegun. Kush mund t’a besonte?! Ishte bash hasmi nga Gziqi…!

Rrugë e pa rrugë, t’u hap jo dy, po katër sy, t’u u ruejt fort nga frika e, t’u i dhanë shumë kurajo vetvetes, kishte arrit me hy në territorin e Përtenës. Të cilët po e kërkonin në qiell, e u kishte mbi n’tokë. Madje u kishte mbi para Derës së Kullës.

“Baje Zot andërr”. Durimi i ndonji djali të ri të shpisë, kishte kapërcye limitet e, gati me pushk n’ dorë, për me e shkrep. Por kjo gja, ishte e pamundun.

Hasmi tashma gjendej mrenda oborrit. Konsiderohej në Besë.

Rregullat kanunore të Veriut, e përjashtonin një vrasje të tillë. Kategorikisht. Nga momenti që kishte trokit t’u dera, hasmi, për atë pak kohë sa do qëndronte, do duhej trajtu si një mik dosido. Shtrëngo dhambët, armatosu me durim e, respekto ligjin. Mos u turpno. Mos u korit me t’pa bame. Ky ishte një kod i pacenum, rranjosun në mendësinë e mirditorit.

Kush e shkelte, kush e nëpërkëmbte, mbulohej me turp ndër breza.

Turpi për Mirditën, ishte ma zi se vdekja! Shumë ma zi se vdekja.

Kreshtëkuq hasmit tashmë, i hapet dera. E i bahet vendi në krye të oxhakut. Si të një miku. Habia ishte edhe ma e madhe, se zemërimi. Edhe kur fiset në hasmëri, merrnin niciativa paqëtimi dhe faljeje, bahej përherë përmes ndermjetësimesh njerëzish të rrespektuar, nga të dy palët. E aspak drejtpërdrejt. Ndaj kërsheria me kuptue “çmendurinë” e geziqësit, ishte e fortë.

“Nesër je i lirë me m’vra, kur te duesh. Por sod të jam mësye për mek (mik). Kam kerkue një cucë tek Mëlyshi, e ato të kanë shenue ty për shkues. N’ta marrte mendja, me me pri, jam n’dorën tande. Nesër me kismet, t’u baftë pushka top”! -i foli i gëziqesi Gjon Përtenës.

Ky kishte ngel pa fjalë e, pa asnjë përgjigje. E’ në mpirje totale. Janë disa dekika (sekonda), që shpesh herë përcaktojnë jo vetëm jetën e njeriut, por edhe të familjeve. Madje edhe të shoqërisë mbarë.

Janë disa dekika që kanë një bekim gati hyjnor, në përmbatjen e tyre. Lum kush i rrok. Lum kush guxon dhe rrok momentin.

Në ato dekika në mendjen e Përtenës, duhet të jetë përpunuar ideja se hasmi nga Gziqi, nga momenti që kishte pasur guximin me i trokit n’ derë, ishte njeri me fat. Kishte rrok sekondin!

Pa guxu, nuk fitohet. Ka rreziku aq shumë e, pikërisht bash për ktë arsye, meritonte të shpërblehej. Pavarsisht se hasëm.

Duke kapërcy mos aprovimin dhe kundërshtinë energjike të njerëzve të tij, vendos të veproje. Burri n’za, në kësi rastesh e rrethanash njihet. Vepron me njetin personal…!

Një orë ma vonë, në oborrin e Mëlyshajve, shfaqen siluetat e dy burrave. Përtena para e, miku i ri nga Gziqi, që e ndiqte.

Preng Gjeta fërkon disa herë sytë. Nuk besonte kurrë atë që po shifte. I dukej ma shumë se andërr!

Pa iu kthye asfare përgjigje përshëndetëse dhe mirëseardhje, i thrret me ton, Përtenës: “A s’te qëlloi asnji fyshek t’u shpia, o Gjon?! Apo t’u ligj ora”?!

“As njana, as tjetra, – i përgjigjet Përtena. – Por m’ befi t’u Konaku. E në derë të shpisë, respektohet edhe hasmi. Me Kanu”!

“Po unë tash, ça të baj me ta?! Ka t’i jap”?! – vazhdoi ritin e tij Preng Gjeta.

“Ti, para se me m’ shënue për shkues, t’ishe menue mirë. Tash m’ke shënue. Unë jam këtu, si ndërmjetës e garantues. Fjala asht fjalë e, s’hahet. Fjala ka peshën e vet, e din ma mirë se une…! Duhet me i dhanë cucën”! -foli Gjoni…!

Kështu u fejua Martinja e Bardhok Dodës, në Geziq.

E kjo fejesë, u ba shkak anësor për mbylljen e një hasmërie të ashpër, mes dy fiseve.

Pesha mitike e fjalës, n’ Mirditë!

Por jo vetëm kaq. Forca e barazisë!

Kanunore. Besa. Mikpritja. Guximi dhe nuhatja e mirditorit. Aftësia me ndeshkue. E akoma ma tepër, aftësia dhe guximi edhe me fal. Përkthyer në një burim dhe miks historishë të pashoqe. E të pa krahasuara, në asnjë kënd të Shqipërisë. Madje në asnjë kënd të Botës.

Vështirë të kemi dinamika të tilla zhvillimesh historike. Histori që ngjizen me legjenda, i kapërcejnë ato, projektohen në qiell si mite, dhe kthehen në toke si të vërtet absolute. Të pa kontestueshme.

Miti i tharmuar, me hyjnoren.

Dëshmi krenari-mbushës e brezave që paraprinë. E që kapërcejnë çdo lloj mitologjie!

Shënim:

-Fotoja ilustruese, është e Franc Nopçes.

-Bajraku i Kthellës, njeh dy bajraktarë: Mëlyshin dhe Shtinë. Që mbanin flamurin me rend, një vit njëri, një vit tjetri. Memorie.al

ShareTweetPinSendShareSend
Previous Post

“Kur Jorgo më propozoi të arratiseshim, jo vetëm nuk ja aprovova, por e këshillova të hiqte dorë nga ajo aventurë e rrezikshme, por kur ai iku, policia erdhi te shtëpia ime...”/ Kujtimet e vëllait të Drita Pelinkut

Next Post

Kalendari Historik 13 Shkurt 2024

Artikuj të ngjashëm

“Feçori na urdhëroi të zbulonim vajzën nga Elbasani, që i shkoi në shtëpi infermieres së Enver Hoxhës dhe i tha; ‘Unë jam bija e jote, nga lidhja jashtë martesore…”/ Zbulohet dokumenti i bujshëm, 20 tetor ‘82
Dossier

“Në arrestimin e armikut të Partisë, Kadri Hazbiu, do marrin pjesë shokët….. dhe ai do dërgohet me…”/ Zbulohet dokumenti i rrallë i Sigurimit, për ish-ministrin dhe amaneti që ju la familjarëve të tij!

September 17, 2025
“Mitropoliti i Paramithisë, Dhorotheos, i veshur me rrobat ushtarake të EDES, theri me dhjetëra shqiptar mysliman më 27 qershor 1944 në Paramithi dhe…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur
Dossier

“Mitropoliti i Paramithisë, Dhorotheos, i veshur me rrobat ushtarake të EDES, theri me dhjetëra shqiptar mysliman më 27 qershor 1944 në Paramithi dhe…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur

September 14, 2025
“Më 24 gusht 1947, Marko Vafiadhis erdhi në Tiranë me nxitim dhe kërkoi nga Enver Hoxha, që të dërgojë çamë të dëbuar prej Greqisë në malin Gramoz, për të luftuar, kundër…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur
Dossier

“Më 24 gusht 1947, Marko Vafiadhis erdhi në Tiranë me nxitim dhe kërkoi nga Enver Hoxha, që të dërgojë çamë të dëbuar prej Greqisë në malin Gramoz, për të luftuar, kundër…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur

September 15, 2025
“Gjermanët quhen pushtues paqësor të Greqisë, pasi me ta bashkëpunuan me mijëra grekë, vlleh, sllavo-maqedonas, bullgarë, romë, etj., kurse çamët…”/ Ana e panjohur e historisë fqinjëve tanë
Dossier

“Gjermanët quhen pushtues paqësor të Greqisë, pasi me ta bashkëpunuan me mijëra grekë, vlleh, sllavo-maqedonas, bullgarë, romë, etj., kurse çamët…”/ Ana e panjohur e historisë fqinjëve tanë

September 15, 2025
“Kur kryepeshkopi i Greqisë Serafim, takoj në Athinë në ’93-in R. Karaxhiçin dhe ky donte t’i puthte dorën, kryepeshkopi i tha; unë duhet të puth këmbët e tua, pasi…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur  
Dossier

“Kur kryepeshkopi i Greqisë Serafim, takoj në Athinë në ’93-in R. Karaxhiçin dhe ky donte t’i puthte dorën, kryepeshkopi i tha; unë duhet të puth këmbët e tua, pasi…”/ Refleksionet e studiuesit të njohur  

September 15, 2025
“William Ottonell, u hodh nga kati i katërt i Hotel ‘Apollonia’ dhe këtë e bëri, pasi kur hyri në territorin tonë, i qethën flokët dhe…”/ Dokumenti i Sigurimit për ngjarjen e tragjike të turistit irlandez, më 27 korrik 1975
Dossier

“William Ottonell, u hodh nga kati i katërt i Hotel ‘Apollonia’ dhe këtë e bëri, pasi kur hyri në territorin tonë, i qethën flokët dhe…”/ Dokumenti i Sigurimit për ngjarjen e tragjike të turistit irlandez, më 27 korrik 1975

September 11, 2025
Next Post
Kalendari Historik 01 Shkurt 2024

Kalendari Historik 13 Shkurt 2024

“Historia është versioni i ngjarjeve të kaluara për të cilat njerëzit kanë vendosur të bien dakord”
Napoleon Bonaparti

Publikimi ose shpërndarja e përmbajtjes së artikujve nga burime të tjera është e ndaluar reptësisht pa pëlqimin paraprak me shkrim nga Portali MEMORIE. Për të marrë dhe publikuar materialet e Portalit MEMORIE, dërgoni kërkesën tuaj tek [email protected]
NIPT: L92013011M

Na ndiqni

  • Rreth Nesh
  • Privacy

© Memorie.al 2024 • Ndalohet riprodhimi i paautorizuar i përmbajtjes së kësaj faqeje.

No Result
View All Result
  • Albanian
  • Faqja Kryesore
  • Dossier
  • Intervista
  • Personazh
  • Dokumentar
  • Galeria e Fotove
  • Art & Kulture
  • Sport
  • Kujtime
  • Të Ndryshme