Nga Dashnor Kaloçi
Pjesa e parë
Memorie.al / Plot 48 vite më parë, më 31 maj të vitit 1977, diku në periferi të Tiranës, në një vend që dhe sot e kësaj dite ka mbetur i pazbuluar ende, një skuadër pushkatimi e ngritur me porosi të veçantë të ministrit të Brendshëm të asaj kohe, Kadri Hazbiut, ekzekutoi me plumb pas koke, Abdyl Këllezin Koço Theodhosin, dhe Xhavit Sallakun, të cilët ishin arrestuar që në vitin 1975, të akuzuar nga Enver Hoxha, si krerët kryesorë të “Grupit sabotator në Ekonomi”. Bashkë me Këllezin e Theodhosin, ishin dënuar me edhe dy ministrat e tjerë, Kiço Ngjela (ministri i Tregtisë) dhe Vasil Kati, (ministër i Tregtisë së Jashtme), përkatësisht me nga 20 dhe 15 vjet burg politik, e gjithashtu me dënime të rënda edhe disa kuadro të lartë nga dikasteri i Ekonomisë.
Këllëzi dhe Theodhosi, ish-anëtarë të Byrosë Politike të Komitetit Qendror të PPSH-së, deputetë të Kuvendit Popullor dhe zv.kryeministra e ministra për më shumë se tri dekada me radhë, ishin ndër të pakët nga udhëheqja e lartë e PPSH-së, që kishin studiuar e ishin diplomuar në Perëndim, që nga periudha e Monarkisë së Zogut dhe po kështu, edhe Ngjela me Vasil Katin, kishin studiuar jashtë dhe ishin kthyer në Shqipëri menjëherë pas pushtimit të vendit nga Italia fashite, për t’u rreshtuar në radhët partizane, madje me funksione drejtuese. Me goditjen e këtij të ashtuquajturit “Grupi armiqësor sabotator në Ekonomi”, Enver Hoxha po godiste “trurin e Ekonomisë”, pasi nga mbarimi i luftës e deri në atë kohë, Këllezi, Theodhosi, Ngjela dhe Kati, kishin mbajtur funksionet kyçe të ekonomisë shqiptare.
Ndërsa këto gjëra tashmë janë shumë të njohura, pasi prej më shumë se tre dekadash që nga shembja e regjimit komunist, është folur dhe shkruar shumë, Memorie.al, ka siguruar disa dokumenta që i përkasin fondit të ish-Presidiumit të Kuvendit Popullor të Republikës Popullor Socialiste të Shqipërisë, i kryesuar nga Haxhi Lleshi, i cili në atë kohë mori në shqyrtim çështjen e “Grupit sabotator në Ekonomi”, në bazë të relacioneve dhe raport-informacioneve që i kishte dërguar Gjykata e Lartë e kryesuar nga Aranit Çela, e cila zhvilloi dhe procesin gjyqësor ndaj atij “Grupi”.
Përveç sa më sipër, në dokumentet në fjalë, ndodhen edhe kërkesat e Këllezit dhe Theodhosit, (me shkrimin e tyre), dërguar Presidiumit të Kuvendit Popullor, për faljen e jetës, si proces-verbalet e mbledhjeve të Presidiumit të Kuvendit Popullor, me diskutimet e Enver Hoxhës, (që ka mbajtur edhe raportin në fillim të mbledhjes) Haxhi Lleshit, Spiro Kolekës, Shefqet Peçit (dy nënkryetar të Presidiumit Kuvendit Popullor), Telo Mezinit (sekretar i Presidiumit), Jovan Bardhit, Muharrem Sefës, Nuredin Hoxhës, Pilo Peristerit, Rrapo Dervishit, Spiro Moisiut, Zina Franjës dhe Maliq Sadushit, anëtarë të Presidiumit, të cilat do i publikojmë në disa numra, bashkë me fotot e faksimilet përkatëse.
RELACIONI I KRYETARIT TË GJYKATËS SË LARTË, ARANIT ÇELA, PËR PRESIDIUMIN E KUVENDIT POPULLOR, MBI “VEPRIMTARINË ARMIQËSORE TË GRUPIT SABOTATOR NË EKONOMI”, ME NË KRYE A. KËLLEZIN, K. THEODHOSIN, K. NGJELËN DHE V. KATIN
REPUBLIKA POPULLORE SOCIALISTE E SHQIPËRISË
GJYKATA E LARTË
Nr.316 Prot. Tiranë, më 23.V.1977
Lënda: Dërgim lutjesh për falje dënimi
PRESIDIUMIT TË KUVENDIT POPULLOR
Tiranë
Bashkëngjitur me këtë shkresë ju dërgojmë lutjet për faljen e jetës që të dënuarit me vdekje Abdyl Këllezi dhe Koço Theodhosi i kanë drejtuar Atij Presidiumi si dhe relacionin përkatës.
KRYETARI I GJYKATËS SË LARTË
Aranit Çela
PËRMBLEDHJE VENDIMIT
MBI DËNIMIN ME VDEKJE TË ABDYL KËLLEZIT E KOÇO THEODHOSIT
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vendimin e formës së prerë Nr. 4 datë 17 maj 1977, në bazë të neneve 72 e 73, paragrafi i I-rë, në kombinim me nenin 76 të Kodit Penal, dënoi me vdekje të pandehurit Abdyl Këllezi e Koço Theodhosi dhe, respektivisht, në 20 dhe 15 vjet heqje lirie, të pandehurit Kiço Ngjela e Vasil Kati.
Nga hetimi dhe gjykimi i çështjes së tyre rezultoi se:
Të pandehurit Abdyl Këllezi, Koço Theodhosi, Kiço Ngjela e Vasil Kati, në mënyrë të organizuar e sistematike, kanë zhvilluar veprimtari armiqësore kundër Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë dhe forcës së vetme udhëheqëse të saj – Partisë së Punës të Shqipërisë. Për një kohë të gjatë në forma të ndryshme, duke shfrytëzuar postet e larta shtetërore që zinin, kanë sabotuar zbatimin e direktivave dhe orientimeve të Partisë si dhe të vendimeve të Qeverisë në fushën e organizimit shtetëror dhe të ekonomisë socialiste.
Siç rezultoi nga zhvillimi i gjykimit të pandehurit janë armiq të vjetër të Partisë, të shtetit socialist dhe të popullit, por për një kohë të gjatë kanë mundur ta fshehin fytyrën e tyre të vërtetë. Abdyl Këllezi gjithmonë çdo qëndrim e aktivitet të tij e ka lidhur me interesat e klasave shfrytëzuese, me egoizmin, ambicien dhe etjen për pushtet. Vetë gjatë gjykimit të çështjes pohoi se: “Unë qenien në Parti dhe marrjen pjesë në luftë e lidhja me dëshirat për të bërë karrierë;…jam një armik i Partisë me rezerva të vjetra, të lashta, ndaj vijës së përgjithshme të saj”.
Dhe në fakt, qysh në vitin 1939, Abdyl Këllezi miraton pushtimin fashist të Atdheut tonë nga Italia. Më vonë, në vitet e pasçlirimit, bashkohet me Abedin Shehun, Isuf Keçin, Tuk Jakovën etj., zhvillon biseda armiqësore me ta dhe i merr në mbrojtje; bën kauzë të përbashkët me revizionistët jugosllavë e sovjetikë, politikën dhe ideologjinë e të cilëve e vë në themel të veprimtarisë së tij armiqësore. I tillë është edhe Koço Theodhosi. Në vitet e Luftës Nacional Çlirimtare, ky zhvillon biseda armiqësore kundër vijës së Partisë dhe interesave të kësaj lufte, me elementë antiparti dhe armiq, si Sejfulla Malëshova e Manol Konomi. Mbas çlirimit nuk pajtohet me masat e marra kundër klasave shfrytëzuese dhe armiqve të popullit.
Më vonë, duke përqafuar tezat themelore të revizionistëve sovjetikë e jugosllavë, krijon lidhje armiqësore me Maqo Çomon, Ramadan Xhangollin, Fadil Paçramin, Abdyl Këllezin, Kiço Ngjelën, Vasil Katin etj. Edhe ky armik para gjyqit pohoi: “Unë kam hyrë kontrabandë në Parti, për të fituar ndonjë post;…por kam qenë kundër politikës së saj”. Gjatë gjykimit doli e qartë se mbi bazën e unitetit të mendimeve dhe të qëndrimeve të tyre armiqësore, Abdyl Këllezi, Koço Theodhosi, Kiço Ngjela e Vasil Kati, kanë patur të njëjtën platformë armiqësore politike, ideologjike, ekonomike dhe organizative.
Në fushën politike, bazën e kësaj platforme e përbën kundërshtimi i plotë i politikës së Partisë dhe të shtetit tonë, mbështetja e politikës së revizionistëve sovjetikë, jugosllavë dhe e gjithë revizionistëve të tjerë kundër Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë, forcimi i gjithanshëm i lidhjeve me vendet revizioniste. Në fushën ideologjike platforma armiqësore e tyre, në thelbin e saj, ka konsistuar në mohimin e diktaturës së proletariatit dhe, si rrjedhim, të rolit udhëheqës të klasës punëtore dhe të Partisë së saj, në mohimin e ekzistencës dhe ashpërsimit të luftës së klasave, në kushtet e ndërtimit të shoqërisë socialiste, si dhe në papajtueshmërinë me të gjitha masat e rëndësishme me karakter ideologjik të marra nga Partia dhe shteti ynë, kundër burokratizmit dhe liberalizmit.
Në fushën ekonomike dhe organizative platforma e tyre armiqësore ka konsistuar në kundërshtimin e hapur të politikës ekonomike të Partisë dhe të shtetit tonë socialist, brenda e jashtë vendit, si dhe në mbështetjen e plotë të tezave të njohura të revizionistëve sovjetikë, jugosllavë dhe të rrymave të tjera revizioniste. Një vijë të caktuar armiqësore kanë pasur armiqtë Abdyl Këllezi, Koço Theodhosi etj. edhe në drejtim të rolit udhëheqës të Partisë dhe të shtetit në ekonomi. Që të gjithë këta pohuan se e kanë konsideruar rolin udhëheqës të Partisë, si një pengesë të pa kapërcyeshme për të realizuar veprimtarinë e tyre armiqësore dhe se kanë vepruar praktikisht për të sabotuar këtë rol.
Të gjitha këto koncepte dhe botëkuptime reaksionare, anti-marksiste, kanë përbërë platformën bazë të përgjithshme mbi të cilin është krijuar, ishte organizuar dhe ka vepruar praktikisht grupi armik e antiparti i sabotatorëve në organizimin shtetëror dhe në ekonomi, i kryesuar nga Abdyl Këllezi dhe me bashkëpunëtorë kryesorë Koço Theodhosin, Kiço Ngjelën e Vasil Katin. Veprimtaria e këtij grupi ishte e lidhur ngushtë, e organizuar dhe e bashkërenduar me gjithë veprimtarinë armiqësore të zhvilluar në vendin tonë gjatë viteve të fundit dhe, në veçanti, me veprimtarinë armiqësore të grupit armik, antiparti e puçist në ushtri, me atë në fushën e arteve e të kulturës dhe me atë në industrinë e naftës e të gazit. Veprimtaria e përbashkët e gjithë këtyre grupeve, ishte pjesë e komplotit të madh të kurdisur kundër Republikës Popullore Socialiste të Shqipërisë dhe Partisë së Punës të Shqipërisë.
Nga ana tjetër, veprimtaria armiqësore e grupit armik e antiparti të sabotatorëve në organizimin shtetëror dhe në ekonomi, të kryesuar nga Abdyl Këllezi, ndodhet plotësisht në shërbim të veprimtarisë armiqësore që zhvillojnë kundër R.P.S. të Shqipërisë, Partisë së Punës të Shqipërisë dhe popullit shqiptar, imperialistët, social-imperialistët dhe revizionistët e tjerë modernë. Gjithë provat e administruara gjatë gjykimit vërtetuan këto konkluzione. Ky grup armik e antiparti synonte shkatërrimin e shtetit të diktaturës së proletariatit, të rendit socialist në përgjithësi dhe, nëpërmjet vendosjes së diktaturës borgjezo-revizioniste, restaurimin e rendit kapitalist në Shqipëri. Vetë armiku Abdyl Këllezi gjatë gjykimit pohoi: “…mua më duhej Beqir Balluku dhe grupi i tij, sepse ai kish në dorë armët e ushtrisë, me anën e të cilave do të rezonim pushtetin…! Në kushte e rrethana të caktuara nuk përjashtohej ndonjë ndërhyrje nga jashtë…! Pra, ne kishim: vënë në plan të përdorim pushkën kundër popullit. Edhe të pandehurit e tjerë, kanë qenë të një mendje me mua”
Po kështu, edhe Koço Theodhosi pohoi: “Kisha për qëllim të rrëzoja pushtetin popullor…! Mendonja që pushteti do të rrëzohej me anë të një puçi; mendoja se do të kishte ndërhyrje dhe nga jashtë si edhe nga forcat e brendshme. Këtu do derdhej edhe gjaku deri sa të përmbysej pushteti popullor”. Për të arritur këtë objektiv thellësisht armiqësor, Abdyl Këllezi, Koço Theodhosi, Kiço Ngjela e Vasil Kati, për vite me radhë kanë agjituar e propaganduar kundër Partisë dhe shtetit tonë socialist, duke bërë biseda të vazhdueshme e sistematike me njeri tjetrin, me armiqtë Beqir Balluku, Fadil Paçrami, Ramadan Xhangolli etj., si dhe duke unifikuar pikëpamjet armiqësore midis tyre. Për të arritur qëllimin e vet kriminal, Abdyl Këllezi, Koço Theodhosi, Kiço Ngjela e Vasil Kati, kanë realizuar një veprimtari të gjerë sabotuese në disa drejtime kryesore dhe konkretisht:
1. Sabotuan luftën kundër burokratizmit, duke goditur parimin e centralizmit demokratik dhe duke futur forma të vetë administrimit revizionist në organizimin shtetëror dhe në ekonomi. Me synim të paracaktuar krijuan organizma ekonomikë e teknikë, reparte e linja të reja të panevojshme, që copëzonin e decentralizonin prodhimin; krijuan hallka drejtuese me kompetenca të mëdha vetadministrue se; shtuan dhe frynë byrotë teknologjike me personel të shumtë dhe të panevojshëm, që u hoqën nga prodhimi; frynë aparatet administrative dhe ekonomike me nëpunësa; shpikën list – organikat për të rritur në mënyrë disproporcionale numrin e personelit joprodhues në krahasim me fuqinë punëtore, për të unifikuar nëpunësit në punëtorët, si dhe për të degjeneruar shtetin dhe shoqërinë tonë socialiste.
Një rol të veçantë ka lozur në këtë drejtim sidomos Abdyl Këllezi, i ndihmuar nga Koço Theodhosi e Kiço Ngjela.
2. Sabotuan haptazi vijën e Partisë dhe ligjet e shtetit, lidhur me planifikimin socialist në përgjithësi dhe metodologjinë e planifikimit në veçanti, duke iu kundërvënë karakterit direktivë dhe të detyrueshëm të planit të shtetit, zhvillimit shkencor të tij: zbatimit të vijës së masave në planifikim, duke penguar aparatin e Komisionit të Planit të Shtetit, nga hartimi dhe kontrolli i zbatimit të planeve etj. Së bashku me Koço Theodhosin dhe bashkëpunëtorët e tjerë, Abdyl Këllezi, futi në planë zëra e shifra të fryra, të parealizueshme, për naftën, bujqësinë, import-eksportin etj., me qëllim që ti krijoheshin vështirësi artificiale dhe shpërpjesëtime në ekonomi.
Të gjithë së bashku sabotuan administrimin e përqendruar të fondeve dhe materialeve shtetërore. Abdyl Këllezi ka ndryshuar destinacionin e planifikuar të fondeve të investimeve dhe ndërtimeve themelore; ka përdorur fondin e veprave të mëdha për ndërtim objektesh të tjera të paplanifikuara dhe që nuk u shërbejnë këtyre veprave. Ky, me dijeninë e Koço Theodhosit dhe të pandehurve të tjerë, ka mbajtur fshehurazi Qeverisë një rezervë fondesh (prej 20-46 milion lekë) dhe e ka shpërndarë si ka dashur vetë, për të kompromentuar kuadrot dhe për të krijuar lavdi personale.
Po në të njëjtën mënyrë me urdhër direkt të Abdyl Këllezit dhe me dijeninë e të pandehurve të tjerë, ishte mbajtur një fond rezervë në valutë jashtë kufijve të importit, të planifikuar dikastereve të ndryshme dhe ky fond (prej disa milion lekë), është përdorur pa kriter nga këta, duke evituar kontrollin e qeverisë. Gjithashtu, Abdyl Këllezi, jashtë çdo kompetence, ka vënë dorë në rezervën shtetërore dhe, për vite me radhë, u ka shpërndarë ndërmarrjeve, institucioneve apo kooperativave, mallra e materiale që kushtojnë miliona lekë.
3. Sabotuan parimin e ligjshmërisë socialiste, për t’i hapur rrugë arbitraritetit dhe veprimeve të tyre të kundërligjshme. Të shumta janë aktet nënligjore që miratuan apo nxorën dhe që tërësisht ose pjesërisht vijnë në kundërshtim të hapur me ligjet e shtetit dhe vendimet e qeverisë. Nëpërmjet kësaj veprimtarie, këta armiq u përpoqën gjithkund të decentralizojnë kompetencat, të fusin format e vet-administrimit revizionist në organizimin shtetëror e në ekonomi, si dhe të dëmtojnë pasurinë e përbashkët.
4. Sabotuan dhe dëmtuan rëndë industrinë e naftës dhe të gazit duke bashkërenduar dhe duke udhëhequr në fakt punën e grupit të sabotatorëve Piro Gusho, Filip Nashi etj. Vetë i pandehuri Abdyl Këllezi, gjatë gjykimit pohoi: “…Unë dhe Koço Theodhosi, jemi koka e kësaj veprimtarie, kurse Lipe Nashi e të tjerët janë ekzekutorët”! Veprimtarinë e tyre sabotuese në këtë fushë, e realizuan konkretisht nëpërmjet mos-zbulimit të vend-burimeve të reja naftë – gazmbajtëse, shfrytëzimit barbar të vend-burimeve ekzistuese dhe inondimit të tyre me ujë dhe nëpërmjet vënies në shfrytëzim të puseve të vrojtimit.
Për të kuptuar pasojat serioze të kësaj veprimtarie, mjafton të vihet në dukje se për 5 vjet me radhë, e lanë Atdheun pa vend-burime naftë-gazmbajtëse, duke hallakatur kërkimet dhe duke lodhur kot punonjësit e naftës, se aktualisht në një përqindje të lartë të puseve në shfrytëzim në Ballsh, Visokë e Gorisht-Kocul, është avancuar kontakti naftë-ujë dhe se dëmi material që i është shkaktuar Shtetit nga gjithë sabotatorët në industrinë e naftës dhe të gazit, arrin shumën e përgjithshme 892 milion lekë. Një rol të theksuar armiqësor kanë lozur në këtë drejtim, sidomos Koço Theodhosi e Abdyl Këllezi.
5. Sabotuan sektorin e tregtisë socialiste.
Ky grup armik e antiparti nxiti sjelljen nga jashtë shtetit të shumë mallrave të konsumit të gjerë, që në fakt prodhoheshin në vend ose mund të prodhoheshin në vend (lavatriçe, artikuj elektro-shtëpiakë e kinkalerie, tekstile dhe sende luksi). Ky veprim, së bashku me planifikimin e keq të shpërndarjes së fondit të mallrave dhe me orientimin armiqësor të Kiço Ngjelës e Vasil Katit; “mos u trembni nga mallrat në depo”, pengoi zhvillimin e prodhimit në vend dhe rriti në proporcione shqetësuese gjendjen e mallrave mbi normativë e stoqe. Kështu, në fund të vitit 1974, mallrat e kësaj natyre arrinin vleftën 190 milion lekë dhe gjithmonë vinin duke u shtuar; kurse Abdyl Këllezi, nxit rritjen e tyre të mëtejshme, duke akorduar fonde mbi nevojat e xhiros.
Këta armiq sabotuan direktivat e Partisë dhe zbatimin e masave konkrete, për ngushtimin gradual të dallimeve esenciale midis fshatit e qytetit; pakësuan fondet e planifikuara për t’u dhënë fshatit dhe ja shtuan këto qytetit; furnizimin e fshatit me artikuj ushqimorë, e kanë bërë në sasira shumë më të vogla në krahasim me ato të qytetit; nuk muarrën masat e duhura për furnizimin e fshatarësisë me perime, qumësht etj., për sigurimin e bazës ushqimore të bagëtisë dhe për grumbullimin e prodhimeve bujqësore e blegtorale nga kooperativat e oborret kooperativiste; sabotuan shtimin e kontributit të shtetit me fonde, për përballimin e nevojave të fshatit për institucione arsimore-kulturore, shëndetësore dhe për pagesat e mamive.
Një rol më aktiv kanë lozur në këtë drejtim Abdyl Këllezi e Kiço Ngjela. Ky grup armik e antiparti sabotoi zbatimin e direktivave të Partisë dhe të Shtetit tonë në fushën e tregtisë së jashtme. Në kundërshtim me këto direktiva, zgjeruan së tepërmi tregtinë me vendet revizioniste dhe sidomos me Jugosllavinë; nga 7.5 milion rubla që ish xhirua tregtarë me Jugosllavinë në vitin 1971, u rrit në 39 milion rubla në vitin 1975; d.m.th., me ritme shumë më të larta se sa me vendet e tjera të tregut, divizë të lirë e në klering. Shumë herë tregtia me Jugosllavinë ka qenë e disfavoreshme për ne, sepse i janë shitur mallrat tona (krom, hekurbeton, çimento, duhan etj.) me çmime shumë më të ulta, nga çmimet e konjukturës ndërkombëtare. Për këtë shkak, vetëm për vitet 1973-1975, vendi ynë ka pësuar një dëm ekonomik, prej 974.309 dollarë.
Në kundërshtim me porositë kategorike të Komitetit Qendror të PPSh-së, ky grup armik e antiparti, për vite me radhë ka lejuar saldo pasive në disfavorin tonë, në tregtinë me vendet revizioniste; d.m.th., e kanë futur vendin tonë në borxhe; sidomos me Jugosllavinë, kjo saldo ka ardhur gjithmonë duke u zmadhuar dhe në prill të vitit 1975, arrin 3.690.000 rubla, ose 5.239.000 dollarë, në favor të jugosllavëve.Ky grup armik e antiparti, sabotoi zgjerimin e tregtisë sonë të jashtme me vendet e Azisë, Afrikës e Amerikës Latine, duke nxjerrë lloj lloj pretendime justifikuese të pabazuara, në një kohë kur siç rezulton nga dokumentet e shumta që u shqyrtuan në gjyq, shumë nga këto vende, kërkonin të bënin tregti me ne dhe kur mallrat tona shkonin në këto vende nëpërmjet shteteve të tjera revizioniste e kapitaliste që i blinin tek ne me të drejtë ri eksporti.
Së fundi; ky grup armik e antiparti, mbajti ilegalisht formën e vjetër të tregtisë kooperativiste, nëpërmjet ish BATKOP-it dhe hyri ne marrëdhënie tregtare me Shtetet e Bashkuara t’Amerikës. Të vendosur në këtë rrugë armiqësore, të gjithë të pandehurit kanë arritur deri atje sa që, për blerjen e disa mallrave nga firmat e ndryshme amerikane, kanë kërkuar lejen (liçencën) e Departamentit Amerikan të Tregtisë, d.m.th., të vetë Qeverisë Amerikane, në kundërshtim flagrant me politikën e Partisë e të shtetit tonë dhe me porositë e vazhdueshme që u ishin dhënë. Rol aktiv për sabotimet në fushën e tregtisë së jashtme, kanë lozur të pandehurit Kiço Ngjela e Abdyl Këllezi dhe Vasil Kati.
Për të evituar demaskimin e vetvetes dhe zbulimin e veprimtarisë së tyre armiqësore sabotuese dhe agjitative propagandistike, grupi armik e antiparti i sabotatorëve në organizimin shtetëror e në ekonomi, i kryesuar nga Abdyl Këllezi dhe me bashkëpunëtorë kryesore Koço Theodhosin, Kiço Ngjelën e Vasil Katin, ka përdorur kamuflimin, mashtrimin e falsifikimin, fshehjen e realitetit të gjendjes para Udhëheqjes së Partisë e Shtetit, shtrembërimin e maskuar dhe shpërdorimin e orientimeve dhe direktivave të drejta të Komitetit Qendror të PPSh-së dhe të Këshillit të Ministrave, përdorimin e arrogancës dhe prepotencës ndaj vartësve dhe forma të tjera pune të menduara e të koordinuara me njeri tjetrin. Gjykata konstatoi se Abdyl Këllezi ka qenë udhëheqësi, frymëzuesi dhe koordinuesi i veprimtarisë së këtij grupi. Gjithashtu një rol të veçantë ka lozur edhe Koço Theodhosi, veprimtaria e të cilit ka një karakter të gjerë, zë një kohë të gjatë dhe ka sjellë pasoja të rënda. Memorie.al
KRYETARI I GJYKATËS SË LARTË
Aranit Çela
Vijon numrin e ardhshëm
Copyright©“Memorie.al”
Të gjitha të drejtat e këtij materiali janë pronë ekskluzive dhe e patjetërsueshme e “Memorie.al”, sipas Ligjit Nr.35/2016 “Për të drejtat e autorit dhe të drejtat e tjera të lidhura me to”. Ndalohet kategorikisht kopjimi, publikimi, shpërndarja, tjetërsimi etj., pa autorizimin e “Memorie.al”, në të kundërt çdo shkelës do mbajë përgjegjësi sipas nenit 179 të Ligjit 35/2016
