Elez Isufi dhe tragjedia e fisit Ndreu në regjimin komunist: dokumentar që tregon për figurën dhe emrin e Elez Isufit, që u bë i njohur sidomos pas vitit 1917-të, kur së bashku me një delegacion shqiptar ai u ftua në Vjenë nga Perandori Franc Jozef, duke u nderuar prej tij me dekoratën e lartë “Kryqi i Artë i Oficerëve”, për kontributin që ai kishte dhënë në luftrat për mbrojtjen e tërësisë toksore të Shqipërisë në krahinat dhe kufijtë veri-lindorë.
Elez Isuf Ndreu ishte mik dhe bashkëpunëtorë i ngushtë i një serë emrash dhe patriotësh të njohur, si: Islam Spahiu i Lumës, Bajram Curri, Isa Boletini, Luigj Gurakuqi, Fan Noli, Mustafa Kruja, etj, të cilët më 21 dhjetor të vitit 1921, i kërkuan atij ndihmë për të ardhur në Tiranë me forcat e tij dhe për të larguar me forcën e armëve Ahmet Zogun dhe mbështetësit e tij në Parlament, në atë ngjarje që tashmë është e njohur në historinë e Shqipërisë si “Levizja dibrane”. Edhe pse në fund të asaj beteje u arrit një farë paqeje në mes Ahmet Zogut dhe Elez Isufit (pas ndërhyrjes së ambasadorit britanik, Ejwrs), i cili u tërhoq me forcat e tij në zonën e Dibrës, në mes tyre mbeti një hendek i thellë më mëri. Gjë e cila do të dukej edhe në fundin e dhjetorit të vitit 1924, kur Elez Isufi doli dhe luftoi me armë kundër forcave të Zogut që hynë në territorin shqiptar në zonën e Dibrës.
Vdekja e Elez Isufit bëri bujë të madhe jo vetëm në krahinën e Dibrës, por edhe në Tiranë dhe më gjërë, gjë të cilën e dëshmon edhe ky telegram i datës 31 dhjetor 1924 që publikohet për herë të parë, ku zv/prefekti i Dibrës, njofton Ministrinë e Brendëshme, se; “Bahet me dije se Elez Isufi vdiq”. Dhe nga ana e Ministrisë së Brendëshme në atë telegram, është vënë shënimi të ruhet”. Lidhur me vdekjen e Elez Isufit, shkrimtari, studjuesi dhe publicisti i njohur, Xhaferr Martini, një nga studjuesit më të spikatur të historisë së Elez Isufit që ka shkruar disa libra për të, është shprehur: “Për vdekjen e Elez Isufit, e gjithë Dibra bëri konak”
